ΕΞΥΠΝΟΣ;

Είμαι έξυπνος, δείχνω έξυπνος, το παίζω έξυπνος

Έγραψε η Αννα Ζιούπου

Εφευρέθηκε η λέξη έξυπνος σε αντιδιαστολή του βλάκας ή του χαζός.

Και έτσι όσοι δεν θέλουν να είναι από την μεριά του βλάκα, πρέπει με κάποιον τρόπο να γίνουν έξυπνοι, ή να αποδείξουν οτι είναι έξυπνοι. Κυρίως επειδή αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα ως μαύρο-άσπρο, οπότε ή έξυπνος θα είσαι ή βλάκας.

Τι γίνεται βέβαια όταν είσαι κάπου ανάμεσα, όπως και οι περισσότεροι από εμάς, και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να βρεθείς σε μία από τις δύο άκρες;

Γίνεσαι μάλλον γελοίος. Όταν λέμε γελοίος δεν εννοούμε περίγελως (αν και δεν αποκλείεται). Κάθε φορά που προσποιούμαστε κάτι που δεν είμαστε οι πιθανότητες είναι να γελοιοποιηθούμε ή  να αναγκάσουμε και τους άλλους να προσποιούνται για να μην μας κακοκαρδίσουν.

Έχουμε άλλοθι όμως, αφού από τη στιγμή που ο κόσμος “βλέπει” μόνο αυτό που του δείχνουμε και όχι τις σκέψεις μας, από τη στιγμή που αυτά που φανερώνουμε δεν είναι πάντα τα αληθινά μας συναισθήματα και η πραγματική έκφραση του ενδόμυχού μας είναι, παραμένουμε αινίγματα όπως έλεγε και ο Παπανούτσος.

 Ή μήπως όχι;

.