Τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε αναμφισβήτητα μια μεγάλη έξαρση διαζυγίων. Τα νούμερα και οι... στατιστικές ήταν κατά του γάμου και σχεδόν “καταδίκαζαν” το όνειρο των ρομαντικών που ορκίζονταν αγάπη “για πάντα”.
Κατά συνέπεια, στις μέρες μας έχουν αυξηθεί αυτοί που προχωράνε σε γάμο έχοντας ήδη έναν “αποτυχημένο” πίσω τους. Τα ζευγάρια που παίρνουν ώριμα μια τέτοια απόφαση, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά από τον πρώτο γάμο, είναι συνειδητοποιημένα, γνωρίζουν τις προκλήσεις ενός τέτοιου βήματος και συχνά φαίνονται πιο αποφασισμένοι να παλέψουν περισσότερο αυτή τη φορά για μια υγιή και πετυχημένη σχέση με το νέο σύντροφο.
Είναι δεδομένο ότι όταν κάποιος αποφασίζει να ξαναπαντρευτεί θα συναντήσει κάποιες δυσκολίες. Και για να προχωρήσει στο δεύτερο στεφάνι, δεν αρκεί μόνο να έχει λήξει το τυπικό του πράγματος, να έχει δηλαδή βγει το διαζύγιο στα χαρτιά, αλλά κυρίως να έχει “κλείσει” μέσα του η πληγή που αυτό δημιούργησε. Το πόσο γρήγορα νιώθει κανείς έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα είναι σχετικό και ποικίλλει, ανάλογα με το χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεση, το πόσο ομαλά έληξε ο γάμος κ.ά παράγοντες.
Είναι σημαντικό να κατανοεί κάποιος βαθιά μέσα του το λόγο για τον οποίο θα ήθελε να ξαναπαντρευτεί. Θέλει να ξεπεράσει δικά του συναισθηματικά προβλήματα και το φόβο της μοναξιάς, θέλει να δώσει στα παιδιά που ήδη έχει ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον και θαλπωρή, θέλει να αποκτήσει εκ νέου παιδί; Απαντώντας στο “γιατί” θα ξεκινήσει με περισσότερα εφόδια και καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας μιας νέας γαμήλιας ζωής, αλλά συγχρόνως και η επιλογή του συντρόφου του θα είναι πιο ουσιαστική και κατάλληλη.
Συνήθως, οι άνθρωποι που έχουν ήδη στο παρελθόν έναν γάμο και ένα διαζύγιο, δεν ενθουσιάζονται από την αρχή. Είναι πιο συγκρατημένοι και σκεπτόμενοι, ενώ επιλέγουν να συζήσουν με το νέο ταίρι πριν αποφασίσουν να παντρευτούν ξανά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα φόβος, αλλά ωριμότητα που ήρθε από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με το προηγούμενο διαζύγιο. Βέβαια η συγκατοίκηση, στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, είναι κάτι που χωράει πολύ κουβέντα, καθώς μπορεί να προκαλέσει αισθήματα ανασφάλειας. Τότε ο γονιός θα πρέπει να διευθετήσει το ζήτημα και να παρέχει την ασφάλεια που χρειάζονται, καθησυχάζοντάς τα για το μέλλον και τη νέα πραγματικότητα.
Στη νέα οικογένεια υπάρχουν περισσότερες και πιο σύνθετες σχέσεις. Τα πρόσωπα είναι περισσότερα. Υπάρχουν τα παιδιά και οι γονείς που χώρισαν, ξένοι άνθρωποι που παίρνουν τώρα ρόλο πατριού και μητριάς, αλλά και οι δικές τους οικογένειες (νέες γιαγιάδες, παπούδες, θείοι), πιθανόν αδέρφια που θα γεννηθούν με το νέο σύντροφο της μαμάς ή του μπαμπά. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζευγάρια που προχωρούν σε ένα δεύτερο γάμο και που για να πετύχει χρειάζεται κόπος, ευαισθησία, διακριτικότητα και μεγάλη θέληση!
Γενικά για να βρεθούν και να διατηρηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στα μέλη της νέας οικογένειας, χρειάζεται καλή διάθεση και πολλή αγάπη, υπομονή και ανεκτικότητα, έτσι ώστε να κατακτήσουν όλοι μαζί ένα σταθερό, ασφαλές και ευτυχισμένο περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου