Εξυπνος;Η βλακας;

Ο ηλίθιος δεν κατακτά στόχους αλλά τρυπώνει.

Επειδή ο ηλίθιος δεν έχει κέρατα μπορεί να είναι και γιατρός μας.

Ο ηλίθιος έχει τον τρόπο να πείσει ότι είναι έξυπνος.

Ο έξυπνος δεν έχει κανένα τρόπο και παιρνιέται για βλάκας.

Ο έξυπνος πάει πίσω για να σκεφτεί.

Ο βλάκας ορμάει μπροστά για να φανεί.

Ο ηλίθιος φωνάζει για να ακουστεί.

Ο έξυπνος, μένει εκπληκτος για τους υπόλοιπους μωροθάμαχτους που με προσήλωση ακούνε τον βλάκα.

Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ακριβώς επειδή ο έξυπνος μένει σιωπηλός και σκεφτικός, ένας κουφός ηλίθιος παρατηρητής, να παραπλανήσει για έξυπνος.

Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς δόλο. Αυτό το βλακώδες συμπέρασμα, μπορεί να ανήκει σε κάποιον κουρασμένο, αγανακτισμένο έξυπνο. Ή σε κάποιον ηλίθιο που έχει πειστεί ότι είναι έξυπνος.

Η εξυπνάδα είναι υπερτιμημένη απο τους ηλίθιους, γι αυτό και προσπαθούν μονίμως να πείσουν για κάτι που δεν είναι.

Η βλακεία είναι ένα χάρισμα του Θεού απέναντι στο άγχος του θανάτου. Αρκεί να μην θέλει να επιβληθεί. Η ίδια δεν κινδυνέυει ποτέ. Υποφέρουν όμως οι έξυπνοι γύρω της, που μεταβάλονται σε αυτοκτονικές προσωπικότητες.

Πολλοί έξυπνοι μαζί, μπορούν να προκαλέσουν το χάος και να τους χωρίσει το μίσος.

Πολλοί βλάκες μαζί, θα δημιουργήσουν τον όχλο, θα προκαλέσουν διάλυση και μετά θα φύγουν αγκαλιασμένοι.

Η ουσία της αληθινής ομορφιάς, το κύτταρο της,  βασίζεται στην επίγνωση ότι οι βλακώδεις πράξεις διέπουν όλη την φύση.

Ο βλάκας πάντα ειρωνεύται το ηθικό σύστημα του έξυπνου γιατί ο βλάκας έχει ισχυρές άκαμπτες ηθικές αρχές.

Εντούτοις, ο έξυπνος υπερασπίζεται μέχρι θανάτου τις ηθικές αρχές του βλάκα.  Συμπέρασμα; Η επικύνδινη προσωπικότητα του βλάκα “περιθάλπτεται” απο τον έξυπνο.

Η βλακεία σαρώνει, γι αυτό λέμε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι βλάκες. Κατα βάθος όλοι ξέρουμε, ότι κάπου εκεί βρίσκεται κι ένας έξυπνος, που επιμένει στην βλακεία να είναι έντιμος.

Ο πραγματικά έξυπνος, πρέπει να υπερασπίζεται το δικαίωμα του να είναι βλάκας.

Έξυπνος και βλάκας, αγκαλιά βαδίζουνε στους ίδιους δρόμους.