Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Το απάνθρωπο Ρωσικό πείραμα αϋπνίας

Μια συγκλονιστική ιστορία για το κρυφό πείραμα της Ρωσίας. Είναι πραγματικά απίστευτο το τι μπορεί να συμβεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο..
Ρώσοι ερευνητές στα τέλη της δεκαετίας του ’40 κράτησαν 5 άτομα άγρυπνα επί 15 μέρες χρησιμοποιώντας ένα αέριο που βρισκόταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Κρατούνταν σε απομονωμένο περιβάλλον ώστε να ελέγχεται η συγκέντρωση του αερίου καθώς σε μεγάλες συγκεντρώσεις θα ήταν θανατηφόρο.
Υπήρχαν επίσης μικρόφωνα, και μερικά μικρά παράθυρα από πολύ χοντρό γυαλί το οποίο σου επέτρεπε να βλέπεις μέσα στο δωμάτιο, αλλά να φαίνεται σαν καθρέφτης από μέσα (σαν τα δωμάτια ανάκρισης αλλά πολύ μικρότερα σε μέγεθος και στρογγυλά) για επιπλέον παρακολούθηση. Μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν βιβλία, τρεχούμενο νερό, τουαλέτα, κρεβάτια και αρκετό φαγητό για να αντέξουν για μήνες.
Οι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι που κρίθηκαν εχθροί του πολιτεύματος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Όλα έβαιναν καλώς τις πρώτες 5 μέρες, και οι κρατούμενοι δεν διαμαρτύρονταν καθόλου. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τους υποσχέθηκαν ότι θα τους απελευθερώσουν αν έμειναν ξύπνιοι επί 30 μέρες συνεχόμενα. Οι συζητήσεις μεταξύ τους και δραστηριότητες τους παρακολουθόντουσαν συνεχώς και παρατηρήθηκε μία συνεχής συζήτηση περί τραυματικών εμπειριών που είχαν ζήσει στο παρελθόν και γενικότερα οι συζητήσεις τους άρχισαν να παίρνουν όλο και πιο σκοτεινή μορφή μετά από 4 μέρες.
Μετά από 5 μέρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι συγκεκριμένα γεγονότα άρχισαν να τους δημιουργούν συμπτώματα παράνοιας. Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους και άρχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα και στα μικρά παράθυρα-καθρέφτες. Περιέργως, πίστευαν ότι θα κερδίσουν την εύνοια των ερευνητών προδίδοντας τους συντρόφους-συγκρατούμενους τους. Στην αρχή οι ερευνητές νόμιζαν ότι αυτό οφειλόταν στο αέριο που ανέπνεαν για να μείνουν ξύπνιοι…
Μετά από 9 μέρες ένας από τους κρατουμένους άρχισε να ουρλιάζει. Περπάταγε πάνω-κάτω στο δωμάτιο και φώναζε με όλη του τη δύναμη επί 3 συνεχόμενες ώρες και τελικά μετά από τόση ώρα το μόνο που έβγαζε ήταν μικρά σκουξήματα. Είχε σκίσει τις φωνητικές του χορδές από την προσπάθεια.
Το περίεργο της υπόθεσης ήταν η απραξία των άλλων κρατουμένων στο ουρλιαχτό του συντρόφου τους. Απλά συνέχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα έως ότου και άλλος ένας κρατούμενος άρχισε να ουρλιάζει ασταμάτητα. Οι υπόλοιποι κρατούμενοι απλά άρχισαν να σκίζουν τα βιβλία και να κολλάνε τις σελίδες στα παράθυρα. Κάποια στιγμή τα ουρλιαχτά σταμάτησαν. Όπως και τα ψιθυρίσματα στα μικρόφωνα.
Αφότου πέρασαν 3 ακόμα μέρες, οι ερευνητές έλεγχαν τα μικρόφωνα κάθε ώρα για να βεβαιωθούν ότι λειτουργούσαν αφού δεν πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να λαμβάνουν τίποτα με 5 άτομα μέσα στο δωμάτιο. Το πρωί της 14ης μέρας οι ερευνητές έκαναν κάτι που δεν ήθελαν να κάνουν μόλις σχεδίασαν το πείραμα:
Να χρησιμοποιήσουν την ενδοεπικοινωνία μέσα στο θάλαμο για να πάρουν κάποια αντίδραση από τους κρατουμένους αφού φοβόντουσαν για την κατάστασή τους. Ανακοίνωσαν ότι θα ανοίξουν τον θάλαμο για να ελέγξουν τα μικρόφωνα και τους διέταξαν να ξαπλώσουν στο πάτωμα αλλιώς θα τους πυροβολούσαν. Αν συνεργάζονταν, θα απελευθέρωναν έναν. (έτσι τους είπαν τουλάχιστον)
Προς έκπληξή τους άκουσαν από τα μικρόφωνα: “Δεν θέλουμε να μας ελευθερώσετε
Οι ερευνητές και οι στρατιωτικοί που χρηματοδοτούσαν το πείραμα άρχισαν να συζητάνε για το αν θα ανοίξουν τον θάλαμο ή όχι. Τελικά αποφάσισαν να τον ανοίξουν τα μεσάνυχτα της 15ης μέρας.
Ο θάλαμος γέμισε αρχικά με καθαρό αέρα και το ειδικό αέριο έφυγε και αμέσως φωνές άρχισαν να ικετεύουν να βάλουν πάλι το αέριο. Ο θάλαμος ανοίχτηκε και στρατιώτες στάλθηκαν μέσα να φέρουν τους κρατουμένους. Κρατούμενοι και στρατιώτες άρχισαν να ουρλιάζουν. 4 από τους 5 κρατουμένους ζούσαν, αν και η κατάσταση τους μόνο ζωντανή δεν μπορούσε να θεωρηθεί.
Τα τρόφιμα μετά την 5η μέρα δεν είχαν αγγιχτεί. Υπήρχαν κομμάτια κρέατος από τα πόδια του νεκρού κρατουμένου χωμένα στη σχάρα στο πάτωμα που υπήρχε για να φεύγει το νερό, με αποτέλεσμα να έχει συσσωρευτεί μια μικρή στάθμη νερού και αίματος κάτω. Οι 4 “επιζώντες” είχαν σκισμένο δέρμα και μύες παντού. Τα κατεστραμμένα τους δάχτυλα έδειχναν ότι τα τραύματα είχαν γίνει με τα χέρια και όχι με τα δόντια, ενώ κατάλαβαν ότι τα περισσότερα τα είχε κάνει ο καθένας στον εαυτό του και όχι μεταξύ τους.
Όλα τα όργανα στην κοιλιακή χώρα των κρατουμένων είχαν βγει. Τα πνευμόνια. η καρδιά και το διάφραγμα είχαν μείνει στη θέση τους το περισσότερο δέρμα στον θώρακα είχε βγει, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα πνευμόνια καθαρά. Τα όργανα που είχαν βγάλει ήταν ανέπαφα κάτω. Τα στομάχια τους έκαναν κανονικά πέψη, όχι φαγητό βέβαια, αλλά μέρη του ίδιου τους του σώματος που είχαν φάει πριν.
Οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες ήταν στις ειδικές δυνάμεις αλλά αρνιόντουσαν να ξαναμπούν μέσα να βγάλουν τους κρατουμένους. Ούρλιαζαν να κλείσουν το θάλαμο και να ξαναβάλουν το αέριο για να μην τους πάρει ο ύπνος.
Οι κρατούμενοι αντιστάθηκαν σθεναρά στους στρατιώτες που προσπάθησαν να τους βγάλουν από το θάλαμο. Ένας στρατιώτης πέθανε αφού του έσκισαν την καρωτίδα και ενός άλλου του έβγαλαν τους όρχεις με τα δόντια. Άλλοι 5 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους τις επόμενες μέρες, όχι από τραύματα, αλλά επειδή αυτοκτόνησαν.
Μέσα στο χαμό ο σπλήνας ενός κρατουμένου έπαθε ρήξη και άρχισε να αιμορραγεί ακατάπαυστα. Οι ερευνητές προσπάθησαν να τον ναρκώσουν αλλά αυτό αποδείχτηκε αδύνατον. Του έδωσαν την δεκαπλάσια δόση μορφίνης από την κανονική αλλά αυτός ακόμα πάλευε σαν τρελός σπάζοντας τα πλευρά και το χέρι ενός γιατρού. Η καρδιά του δούλεψε για μερικά λεπτά, και σε όλη τη διάρκεια φώναζε συνέχεια “Και άλλο” ενώ σιγά-σιγά έμεινε σιωπηλός.
Οι υπόλοιποι 3 μεταφέρθηκαν σε ιατρική μονάδα, οι 2 εκ των οποίων που είχαν τις χορδές τους ανέπαφες, το μόνο που ζητούσαν ήταν και άλλο αέριο για να κρατηθούν ξύπνιοι.
Ένας κρατούμενος που βρισκόταν στην χειρότερη κατάσταση, εισήχθη στο χειρουργείο για να του βάλουν τα όργανα πίσω στη θέση τους. Δεν μπορούσαν όμως με τίποτα να του κάνουν αναισθησία όσο και αν προσπαθούσαν. Όταν προσπάθησαν να του δώσουν αναισθητικό αέριο πάλεψε σαν τρελός σκίζοντας τα δερμάτινα λουριά που τον κρατούσαν στο κρεβάτι και πέταξε κάτω τους πιο δυνατούς στρατιώτες που τον κράταγαν.
Όταν του έδωσαν μεγαλύτερη δόση αναισθητικού, τα βλέφαρά του έκλεισαν σιγά-σιγά και η καρδιά του αμέσως σταμάτησε. Στην νεκροψία φάνηκε ότι το αίμα του είχε τριπλάσια συγκέντρωση οξυγόνου από το κανονικό. Είχε σπάσει 9 κόκκαλα στην προσπάθειά του να μην τον ναρκώσουν και είχε σκίσει τους περισσότερους μύς γύρω τους.
Ο άλλος κρατούμενος, ήταν ο πρώτος που είχε αρχίσει να ουρλιάζει. Οι χορδές του είχαν σκιστεί και όταν επιχείρησαν να τον ναρκώσουν, αρνείτο να δεχθεί το αναισθητικό. Όταν ένας γιατρός του πρότεινε να γίνει το χειρουργείο χωρίς αναισθησία συμφώνησε με ένα νεύμα. Καθ’όλη τη διάρκεια της 6ωρης επέμβασης για να βάλουν οι γιατροί τα όργανά του στη θέση τους δεν αντέδρασε καθόλου ενώ μία έντρομη νοσοκόμα ανέφερε ότι όταν τα μάτια της συναντιόντουσαν με του κρατούμενου, αυτός της χαμογελούσε.
Έγινε το ίδιο χειρουργείο στους υπόλοιπους 2 κρατουμένους χωρίς αναισθησία. Όμως αυτούς χρειάστηκε να τους παραλύσουν. Οι χειρούργοι αδυνατούσαν να κάνουν τη δουλεία τους αφού οι ασθενείς γελούσαν καθ’όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και τους ακολουθούσαν με τα μάτια. Όταν μιλούσαν, απλά ζήταγαν και άλλο από το αέριο που τους κράταγε ξύπνιους. Όταν τους ρώταγαν γιατί έβγαλαν τα όργανά τους από μέσα τους, και γιατί ήθελαν και άλλο αέριο έπαιρναν μόνο μια απάντηση: “Πρέπει να μείνω ξύπνιος
Οι 3 επιζήσαντες κρατούμενοι αποφασίστηκε να τοποθετηθούν πάλι σιγά-σιγά πίσω στο θάλαμο παρά τις αντιρρήσεις των ερευνητών που ήθελαν να προχωρήσουν σε ευθανασία. Όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι επέμεναν να συνεχιστεί το πείραμα για να δουν τη συνέχεια.
Πριν μπουν στο θάλαμο συνδέθηκαν με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, μόλις τους είπαν ότι θα τους βάλουν στο θάλαμο, σταμάτησαν να παλεύουν. Ενώ ήταν έξω, προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να μείνουν ξύπνιοι. Ένας μουρμούραγε, ένας άλλος έσφιγγε συνέχεια τους μυς των ποδιών του ενώ ένας άλλος ανοιγόκλεινε τα μάτια του πολύ γρήγορα.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδειχνε απίστευτα αποτελέσματα μόλις συνδέθηκε στον πρώτο κρατούμενο, καθώς τα κύματα του εγκεφάλου του ήταν κανονικά την περισσότερη ώρα, αλλά μετά από λίγη ώρα έσβηναν χωρίς λόγο και “ξαναζωντάνευαν” έτσι απλά. Σαν να νέκρωνε ο εγκέφαλος για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να ξαναέμπαινε σε λειτουργία.
Τελικά, τα μάτια του έκλεισαν, τα κύματα άλλαξαν σε αυτά του βαθύ ύπνου, και η καρδιά του σταμάτησε.
Ο άλλος κρατούμενος ούρλιαζε να ξαναμπεί στον θάλαμο. Ο ανώτερος αξιωματούχος έδωσε εντολή να μπουν οι κρατούμενοι στο θάλαμο μαζί με 3 ερευνητές. Ένας από αυτούς τους 3, αμέσως τράβηξε όπλο και πυροβόλησε εν ψυχρώ τον ανώτερό του, και μετά έστρεψε το όπλο στο μουγγό κρατούμενο και του φύτεψε και αυτού μία σφαίρα στο κεφάλι. Φώναξε στον τελευταίο κρατούμενο ότι δεν θα μπει στο δωμάτιο με αυτόν, σκοτώνοντας και αυτόν με μια σφαίρα στην καρδιά.

Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σταμάτησε να λαμβάνει και ο κρατούμενος ψιθύρισε πριν πεθάνει: «Τόσο κοντά στην ελευθερία»
http://www.apocalypsejohn.com/

Η κατάρα της μούμιας που… βύθισε τον Τιτανικό

Κάπου πίσω στο 1860 πέντε απόφοιτοι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πήγαν ένα ταξίδι στην Αίγυπτο...

Προκειμένου να θυμούνται για πάντα το ταξίδι τους αποφάσισαν να πάρουν μαζί τους πίσω στην πατρίδα ένα αναμνηστικό… που δεν ήταν άλλο από το καπάκι από το φέρετρο μιας μούμιας… της ιέρειας της Amen-Ra. 

Δύο από τους άντρες πέθαναν κατά την επιστροφή τους από την Αίγυπτο. Ένας τρίτος πήγε στο Κάιρο και αυτοπυροβολήθη
κε κατά λάθος στο χέρι ενώ κυνηγούσε ορτύκια και έπρεπε να το ακρωτηριάσει.
Ένα άλλο μέλος της πεντάδας… ο Arthur Wheeler κατάφερε μεν να επιστρέψει… σώος στην Αγγλία, όμως έχασε όλη του την περιουσία στο τζόγο. Μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου έχασε και πάλι τα πάντα εξαιτίας πυρκαγιάς και πλημμύρας, γράφει η Rose Eveleth στην ιστοσελίδα nautil.us.
Το καπάκι του φέρετρου πέρασε στη συνέχεια στα χέρια της αδερφής του Wheeler, η οποία προσπάθησε να το φωτογραφίσει το 1887, όμως ο φωτογράφος και ο αχθοφόρος που το κουβαλούσε… πέθαναν.
Η κατάρα της μούμιας φαίνεται ότι δεν είχε κοπάσει καθόλου. Αντίθετα, ήταν μάλλον η αρχή.
Ο άντρας που προσπάθησε να μεταφράσει τα ιερογλυφικά, που ήταν γραμμένα επάνω στο φέρετρο… αυτοκτόνησε.



Το «περίφημο» αυτό καπάκι του φέρετρου πλέον βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, όπου είναι επίσημα γνωστό ως «τεχνούργημα 22542», ή αλλιώς «η μούμια της ατυχίας».
Από την εποχή που πέρασε στην κατοχή του μουσείου το 1889 η «μούμια της ατυχίας» κατηγορήθηκε σχεδόν για τα πάντα.

Από τη βύθιση του Τιτανικού, μέχρι και για το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1904 ο νεαρός και φιλόδοξος δημοσιογράφος Bertram Fletcher Robinson έγραψε ένα πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στην εφημερίδα Daily Express για τη «στοιχειωμένη μούμια» με τον εξής τίτλο: «Μια ιέρεια του θανάτου».

«Είναι βέβαιο ότι οι Αιγύπτιοι είχαν δυνάμεις, με τις οποίες εμείς στον 20ο αιώνα μπορεί να γελάμε, όμως δε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποτέ» έγραφε τότε.
Τρία χρόνια μετά ο Robinson πέθανε ξαφνικά από υψηλό πυρετό. Οι φίλοι του πίστεψαν ότι για το θάνατό του έφταιγε… η κατάρα της μούμιας.

Ο Sir Arthur Conan Doyle, δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, είχε προειδοποιήσει το νεαρό δημοσιογράφο να μην μπλέξει με τη μούμια: «Τον είχα προειδοποιήσει και του είχα πει να μην ενδιαφερθεί για τη μούμια που βρισκόταν στο Βρετανικό Μουσείο. Επέμενε και τελικά… πέθανε. Του είπα ότι προκαλούσε την τύχη του με τις έρευνές του, όμως η ιστορία τον είχε συνεπάρει και δε μπορούσε να αντισταθεί».

Την εποχή που η «μούμια της ατυχίας» έφτανε στη Μ. Βρετανία, η χώρα είχε καταλάβει την Αίγυπτο. Κι ενώ η κατάληψη της Αιγύπτου είχε θεωρηθεί ως μια στρατιωτική επιτυχία, οι πολίτες πίσω στην πατρίδα δεν την έβλεπαν με καλό μάτι. Εξέφραζαν αμφιβολίες για το κατά πόσο μια ευρωπαϊκή δύναμη έπρεπε να παρεμβαίνει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής.
Οι πολιτικοί υποστήριζαν ότι βρίσκονταν εκεί για να βοηθήσουν τη χώρα να καθαιρέσει έναν τύραννο, αλλά οι βρετανοί πολίτες δεν ήταν σίγουροι ότι… ήταν δουλειά της κυβέρνησής τους αυτό, σχολιάζει η αρθρογράφος.

Έτσι, ενώ πολλοί προβληματίζονταν με την κατοχή, δεν εξέφραζαν ανοιχτά τις ανησυχίες τους προς τα έξω και… στράφηκαν σε διάφορα αντικείμενα αιγυπτιακής τέχνης.
Ο καθηγητής λογοτεχνίας στο Birbeck College του University of London έγραψε με απλά λόγια στο βιβλίο του «The Mummy’s Curse» το 2012: «Δε μπορείς να μιλήσεις για το πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις μια άλλη χώρα, γιατί αυτό είναι εντελώς… αντιπατριωτικό. Αυτή είναι μια αφήγηση, που σας επιτρέπει να μιλάτε γι’ αυτό με άλλο τρόπο».

Σήμερα, το Βρετανικό Μουσείο δεν αναφέρει πολλά για την ιστορία της «μούμιας της ατυχίας».
Κάνει μια αναφορά σε μερικούς από τους πιο αξιοσημείωτους μύθους που τη συνοδεύουν, όπως αυτόν ότι η μούμια ήταν επάνω στον Τιτανικό, και προσθέτει ένα σύντομο σημείωμα που λέει το εξής: «Περιττό να αναφέρει κανείς ότι δεν υπάρχει αλήθεια πίσω από όλα αυτά. Το αντικείμενο δεν έφυγε ποτέ από το Μουσείο μέχρι το 1990 που συμπεριελήφθη σε μια περιοδική έκθεση».

http://www.gkourou.com/

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

New York Times 1975: Οι 'Ελληνες έστησαν τον Άνθρωπο στα πόδια του.

«...Για χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες. Οι 'Έλληνες όμως, πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του. Τον 
δίδαξαν να είναι υπερήφανος...
 Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής, αλλά τίποτα δεν είναι πιο θαυμάσιο από τον άνθρωπο. Οι 'Έλληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους για να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες.
 Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος για τον εαυτόν του και για τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττοντας μαζί με τον Σωκράτη ότι μια ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.
 Οι 'Έλληνες πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γιʼ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του Ομήρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού. 
Χωρίς τους 'Έλληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση.
 Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθιά αίσθηση για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. 
Από τους 'Έλληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό...».
 (The New York Times, Μάρτιος 1975)

http://ksipnistere.blogspot.gr

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Η υποκρισία εκτιμάται περισσότερο από την ευτυχία.


Αρκει να  κρατούνται οι ισορροπίες και να μην ταράζεται το κοινωνικό οικοδόμημα.
Όσο φαγωμένο κι αν είναι, πρέπει να συντηρηθεί πάση θυσία.
Να μην αλλάξει τίποτα και χαθούν οι ισορροπίες κι ας σκορπάνε δυστυχία.
Το ψέμα δεν είναι μεμπτό, η αλήθεια είναι που φέρνει τρόμο γι’ αυτό πρέπει να κρύβεται.
 
Οι κουρτίνες που κλείνουν τα βράδια στα σπίτια, δεν είναι παρά η αυλαία στη σκηνή του θεάτρου της καθημερινότητας μόνο που οι ηθοποιοί έχουν χάσει πια την ικανότητα να διακρίνουν το έργο από την αληθινή ζωή.
Πίσω από τα παράθυρά τους, κρύβουν αφανέρωτες ζωές που τις κρατάνε μυστικές, πολλές φορές κι από τους ίδιους τους εαυτούς τους.
 
Δεν είναι τίποτα περίεργοι τύποι, δεν είναι κάποια σπάνια δείγματα του ανθρώπινου είδους, είμαστε όλοι εμείς με τις «φυσιολογικές ζωές», τη στρωτή συμπεριφορά, τα σωστά σενάρια.
Τα μυστικά γεννάνε ψέματα, τα ψέματα θρέφονται από την ντροπή, η ζωή ξοδεύεται άζωη.
Κουκουλώνεται η αλήθεια, σκεπάζεται, κι ας γεννιούνται σκουλήκια μέσα στη σαπίλα.
Δεν πειράζει όμως. Αρκεί να πηγαίνεις με τη μάζα, οι πολλοί ξέρουν καλύτερα.
Είναι πιο εύκολο έτσι. Θέλει δύναμη για να διεκδικήσεις την ευτυχία.
Όταν αποκαλύπτεις την αλήθεια σου, τους φοβίζεις. Τους θυμίζεις τη δικιά τους αλήθεια και πώς να την ξεθάψουν;
Καλύτερα να μην ξεσηκώνεις την οργή τους.
 
Ό,τι σου ζητάει καθένας για να σε αποδεχτεί, για να σε αγαπήσει, εσύ του το δίνεις για να ανήκεις κάπου.
Μόνο που εκεί στην πορεία, κάποια στιγμή σταμάτησες να ανήκεις στον ίδιο σου τον εαυτό.
Και ζεις για τους άλλους…μέσα από τους άλλους.
Ντύνεσαι καθημερινά τα «ρούχα του Βασιλιά» και υποκρίνεσαι ότι είσαι καλά.
Κι ας ξέρεις ότι είσαι γυμνός.
Φωτεινή Τέντη

Η Φινλανδία που αγαπάει τα παιδιά της.Διαβαστε το.!!!!!!

Λίγο πριν γεννηθεί κάθε παιδί στη Φινλανδία, το κράτος εδώ και 75 χρόνια, προσφέρει στη μέλλουσα μητέρα την επιλογή των 140 ευρώ ή ενός κουτιού που περιλαμβάνει όλο τον απαραίτητο βρεφικό εξοπλισμό, που φυσικά το κόστος του είναι πολύ μεγαλύτερο.

Αναλυτικά το κουτί που λειτουργεί και ως κρεβατάκι μωρού περιλαμβάνει:
- Στρώμα, κάλυμμα στρώματος, κατωσέντονο, παπλωματοθήκη, κουβέρτα, υπνόσακος/πάπλωμα
- Στολή για τα χιόνια, καπέλο, γάντια με μόνωση και μποτάκια
- Λεπτό μπουφάν με κουκούλα και πλεκτό φορμάκι
- Κάλτσες, γάντια και πλεκτό καπέλο
- Φορμάκια, μωρουδιακά ρούχα, κολάν
- Πετσέτα μπάνιου με κουκούλα, ψαλιδάκι νυχιών, βούρτσα μαλλιών, οδοντόβουρτσα, θερμόμετρο μπάνιου, κρέμα για τις πάνες, πανάκι για πλύσιμο
- Σετ από υφασμάτινες πάνες και τετράγωνα κομμάτια μουσελίνας
- Βιβλίο με εικόνες και παιχνίδι για τα δόντια
- Μαξιλαράκια σουτιέν και προφυλακτικά (για τους γονείς)
 


Παλαιότερα περιελάμβανε και μπιμπερό, αλλά όχι πια, προωθώντας έτσι τον μητρικό θηλασμό.
Τα δε χρώματα και τα σχέδια αλλάζουν κάθε χρόνο, αλλά κατά βάση είναι ουδέτερα για να μπορούν να φορεθούν και από τα δύο φύλα.
 


Η Φινλανδία, κατά τη δεκαετία του 1930 που ξεκίνησε η διανομή του κουτιού μητρότητας, ήταν μία φτωχή χώρα και η βρεφική θνησιμότητα ήταν υψηλή (65 στα 1000 μωρά πέθαιναν) και αποτέλεσε ιδέα της κυβέρνησης, προκειμένου να ενισχύσει τους οικονομικά ανίσχυρους πολίτες, ώστε τα παιδιά τους να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για το ξεκίνημα τους στη ζωή και να ενθαρρύνει τους γονείς να φροντίζουν σωστά τα παιδιά τους.
Οι ραγδαία βελτιωμένες στατιστικές στις επόμενες δεκαετίες, δείχνουν ότι τα κατάφερε.
 


Με την πάροδο των χρόνων το Φινλανδικό κουτί μητρότητας καθιερώθηκε ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιεροτελεστίας προς τη μητρότητα ενώνοντας γενιές γυναικών.
Προετοιμάζει δε τα βρέφη για το επόμενο μεγάλο βήμα τους στη ζωή, το σχολείο.
Στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία της Φινλανδίας θα βρει κανείς παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών, αφού όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο, μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του.

Στη μικρή κοινότητα του σχολείου συμφοιτούν και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία.
Τα βρέφη μαθαίνουν από νωρίς να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους και από νωρίς καλλιεργείται το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και αυτά με ειδικές ανάγκες.

Στη Φινλανδία οι διακοπές είναι δίμηνες και τα δημόσια σχολεία έχουν σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, εστιατόρια με δωρεάν φαγητό για όλους τους μαθητές.
Σημαντικότερο όλων, τα παιδιά εκεί μαθαίνουν δημιουργώντας γνώση με τους δασκάλους-φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα.
Οι εκπαιδευτικοί εκεί είναι ελεύθεροι να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης και να δουλέψουν χωρίς συγκεκριμένα βιβλία και δεν είναι τυχαίο που που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ.

Τα παιδιά στη Φινλανδία στις πρώτες έξι τάξεις κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν ή να τιμωρηθούν, αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους, ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία.
Μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους.
Ένα παιδί της Δευτέρας δημοτικού μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της Τρίτης ή ακόμη και της Πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο.
 


Οι μαθητές στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας).

Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να αποστηθίσουν πράγματα που μετά από μερικές εβδομάδες δεν θα θυμούνται.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς.
Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και τα βιβλία, για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους.

Όταν το απόγευμα μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φινλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο.
Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους.
Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται και η λέξη φροντιστήριο, απλά τους είναι άγνωστη.
Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση.

Η μαθητική διαρροή στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη και η παιδεία είναι δημόσια για όλους.
Εκεί, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς, πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο.
Οι Φινλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους έμπρακτα κι επενδύουν σημαντικά στο μέλλον: στα παιδιά τους.
http://www.eyedoll.gr/

Σεξ ή χρήμα; Τι μας κάνει χαρούμενους;

Αν υποθέτετε ότι ένας παχυλός λογαριασμός τραπέζης, θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να ανέβει η θερμοκρασία στην κρεβατοκάμαρά σας, ενδεχομένως και να έχετε δίκιο. Όμως, εν μέρει!  Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την αγάπη, αλλά μπορούν να αγοράσουν τον εφήμερο έρωτα και την ελεύθερη σεξουαλική ζωή. 
Περίπου το 70% των πολυεκατομμυριούχων, λένε πως απολαμβάνουν καλύτερο και πιο ελεύθερο σεξ, σύμφωνα με έρευνα που έγινε το 2007 από το Prince & Associates Inc. Το 63% των πλουσίων ανδρών ανέφεραν ότι τα χρήματα τους «προσέφεραν» πιο συχνό σεξ και με περισσότερες συντρόφους, ενώ για τις γυναίκες το ποσοστό ανέρχεται στο 88% και αποκωδικοποιείται ως καλύτερης ποιότητας σεξουαλική επαφή.
Αν το σκεφτεί κανείς λογικά, όλα τα παραπάνω είναι φυσιολογικά. Τα χρήματα και η έλλειψη άγχους που έχουν, σε αντίθεση με τους περισσότερους που για να τα αποκτήσουν ταλαιπωρούνται ώστε να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής, οδηγούν σε μεγαλύτερη απόλαυση των προσωπικών στιγμών τους.
Η ασφάλεια των πολύ πλούσιων, παρέχει μια σταθερότητα που οι περισσότεροι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι γυναίκες, την αισθάνονται σαν ένα είδος δύναμης. Τα ακριβά λοιπόν παιχνίδια, όπως είναι τα ιδιωτικά τζετ και τα εξωτικά ταξίδια σε τροπικά μέρη, σίγουρα δεν βλάπτουν!
Θα μπορούσαν τα χρήματα να λειτουργήσουν σαν αφροδισιακό; Ίσως. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς μελέτης, μπορεί οι οργασμοί που προέρχονται από τον πλούτο, να είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης που βοηθά τις γυναίκες να διακρίνουν τον ικανότερο και εκείνον με τις μεγαλύτερες δυνατότητες για το μέλλον.
Παρόλα αυτά, ένας σύντροφος με πολλούς πόρους και άλλες τόσες σεξουαλικές χάρες, μπορεί να μην αποδειχθεί και ότι καλύτερο μακροπρόθεσμα, μια και ο πλούτος αλλάζει τους ανθρώπους και όχι πάντα προς το καλύτερο.
Σε άλλη πάλι έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 16000 άτομα, βρέθηκε πως όσο περισσότερο σεξ κάνει ένας άνθρωπος, τόσο πιο ευτυχισμένος είναι, ανεξάρτητα από το φύλλο του. Και ενώ παρατηρήθηκε ότι τα χρήματα «αγόραζαν» περισσότερους σεξουαλικούς συντρόφους, στην πραγματικότητα, οι άνδρες που έβρισκαν τον αγοραίο έρωτα, ήταν σημαντικά λιγότερο χαρούμενοι από εκείνους που δεν τον εξαγόραζαν.
Γεγονός που έχει νόημα, μια και όπως σημειώνει ο Selon Lehmiller, «μπορεί να αγοράσεις όσο σεξ θες, αλλά στο τέλος της ημέρας, οι περισσότεροι από εμάς χρειαζόμαστε και θέλουμε μερικές στιγμές φυσικής επαφής και ο αγοραίος έρωτας δεν ικανοποιεί τις ψυχολογικές μας ανάγκες για οικειότητα και συναισθηματικό δεσμό».
Το σεξ μπορεί λοιπόν να συμβάλει στην ευτυχία –κάποιες φορές και στην αύξηση του τραπεζικού λογαριασμού βέβαια! Άλλωστε και βιολογικά να το δει κανείς, προκαλεί απελευθέρωση διαφόρων χημικών ουσιών στον εγκέφαλο, που προκαλούν ευφορία. Όμως μια σταθερή σχέση, μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντική για τη γαλήνη της ψυχής.
Τι μας κάνει πιο ευτυχισμένους τελικά; Τα χρήματα ή το σεξ;

Μια ανθισμένη… έρημος!

Αυτό το θέαμα δεν το βλέπεις και κάθε μέρα! Μοβ λουλούδια κάλυψαν μια τεράστια ερημική έκταση στη Γιούτα των ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο γεμάτο χρώματα, εκεί που η ξηρασία… χτυπάει κόκκινο!
perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!
Οι μοβ «καμπανούλες της ερήμου» έκαναν και πάλι το θαύμα τους, ανθίζοντας μέσα από τις άνυδρες σχισμές του εδάφους, μεταμορφώνοντας την αφιλόξενη έρημο σε έναν εντυπωσιακό ανθισμένο κήπο.
perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!
Οι Phacelia campanularia, όπως είναι το επιστημονικό όνομα των λουλουδιών, ευδοκιμούν σε ξερά εδάφη και είναι ανθεκτικές στην ανυδρία αλλά και στη ζέστη. Βέβαια, το θέαμα που βλέπετε δεν συμβαίνει συχνά, αφού σπάνια τα εν λόγω φυτά αναπτύσσονται σε τόσο μεγάλη έκταση, σκεπάζοντας ολόκληρη την έρημο.
perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!
Όταν, όμως, η φύση αποφασίσει να μας δείξει τη… δύναμή της τότε ένα μοβ χαλί -όπως στην περίπτωσή μας- καλύπτει την έρημο, που σαν άλλο ανθισμένο λιβάδι παραπλανεί όχι μόνο την όραση αλλά και όλες τις αισθήσεις!


perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!

perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!
perierga.gr - Μια ανθισμένη... έρημος!
perierga.gr

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Μια ελβετίδα εξηγεί γιατί μισεί τους Ελληνες

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.

«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους. και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τη δήλωση, η Ελβετίδα κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό:

«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε “ψυχικά καταπιεσμένη” γιατί “Οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες”!

Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! Σιγά σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε “*Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων*”!

Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής της Ελβετίδας «*ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό*»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ‘δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ‘κει. Δεν μπορούσα ν’ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο τω ν θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης!


Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χυμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! . η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.

Ο σύγχρονος πολιτισμένος ά νθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικαν ό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!

Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!

http://lougantina.blogspot.gr/

ShareThis



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...