ΨΥΧΗ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ

Άρπαξαν την ψυχή μου και τη φυλάκισαν.
Σ' ανήλιαγα και σκοτεινά κελιά, ψυχή και νου τα κλείσανε.
Με μάνταλα βαριά αμπάρωσαν. 
Κι' αλυσίδες χονδρές, στα πόδια τους περάσαν.
Σιδηροδέσμια τώρα πια, πως το ένα τ' άλλο να βοηθήσει;
Ψάχνουν διέξοδο να βρουν, μια φωτεινή γραμμή,
το δρόμο διαφυγής για να τους δείξει.
Κι' οι λέξεις, πισθάγκωνα κι' αυτές δεμένες, 
μάταια παλεύουν έξω για να βγουν.
Είναι όλα βαριά και σκοτεινά, αχτίδα φως δεν μπαίνει εκεί μέσα.
Δεν βλέπω τίποτα.
Ψηλαφιστά, τους τοίχους της ψυχής μου ψάχνω.
Πως τ' ατσαλένια αυτά δεσμά να σπάσω;
Πως η ψυχή κι' ο νους, αγέρα λευτεριάς θ' αναπνεύσουν;




ΨΥΧΗ ΦΥΚΑΚΙΣΜΕΝΗ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Τίτος Ζώης