Η αλήθεια
Αλήθεια είναι η έγκυρη γνώση για την οποία δεν αμφιβάλλουμε. Όμως για την έννοια της αλήθειας, δεν συμφωνούν όλες οι γνωσιολογικές θεωρίες. Συγκεκριμένα:
- Κατά τους οπαδούς της αισθησιοκρατίας η αλήθεια ισοδυναμεί με μια πιστή απεικόνιση της πραγματικότητας στη συνείδηση μας.
- Κατά τους οπαδούς του ορθολογισμού αλήθεια είναι μια λογική εικόνα για τον κόσμο, κατασκευασμένη αποκλειστικά από τη νόηση και τις έμφυτες έννοιες και κατηγορίες της.
- Κατά τους οπαδούς της νοησιοκρατίας αλήθεια είναι η συμφωνία της σκέψης μας και των νοητικών μας σχημάτων με την αντικειμενική πραγματικότητα.
- Κατά τους οπαδούς του υποκειμενισμού υπάρχουν μόνο υποκειμενικές και όχι αντικειμενικές αλήθειες.
- Κατά τους οπαδούς του σχετικισμού κάθε εποχή, κοινωνία, ομάδα, τάξη κ.λπ. έχει και προβάλλει τις δικές της αλήθειες που έρχονται σε αντίθεση με ότι πιστεύουν ως αλήθεια άλλες εποχές, λαοί κ.λπ.
- Κατά τους οπαδούς του πραγματισμού αλήθεια είναι η χρήσιμη σκέψη και κριτήριο της αλήθειας είναι η χρησιμότητα της για τη ζωή του ανθρώπου.
- Τέλος κατά τους οπαδούς του εσωτερισμού Αλήθεια είναι η πραγματική γνώση της λειτουργίας της όλης εργαζομένης Φύσεως ως και των λειτουργούντων Νόμων τόσον της νοητικής όσο και της μη νοητικής Φύσεως, διότι η Φύση και οι νόμοι της είναι η μόνη πραγματικότητα.
Η αλήθεια αντιτίθεται στις έννοιες της πλάνης και του ψεύδους. Πλάνη είναι η αθέλητη απομάκρυνση από την αλήθεια που γίνεται από αδυναμία, ενώ το ψεύδος είναι δυνατό να εμπεριέχει σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας.
Η αλήθεια πρέπει να αποδεικνύεται και να επαληθεύεται. Σε αντίθεση με την αλήθεια τα μεν αξιώματαέχουν μόνον συμβατική ορθότητα ενώ τα δόγματα μπορεί να είναι και παράλογα και να μην έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια ούτε με τη λογική (παράδειγμα τα θρησκευτικά δόγματα).
Η γνώση
Η γνώση αυτή είναι προορισμένη για όλα τα όντα της θείας Φύσεως, γιατί αυτός είναι ο σκοπός τους. Η απόκτηση αυτής της γνώσεως συντελείται βαθμιαίως δια της εκδηλώσεως των ψυχικών δυνάμεων των όντων και της λειτουργίας αυτών των δυνάμεων σε αρμονία προς τους Φυσικούς Νόμους και συντελείται βαθμιαία και ανάλογα με την δυναμική εξέλιξη των όντων. Τα μυσταγωγικά σκηνώματα, όταν αυτά λειτουργούν υπό την διεύθυνση πραγματικών μυσταγωγών, έχουν ως προορισμό να βοηθήσουν τους μύστες αποκτήσουν ταχύτερα την γνώση της Αλήθειας.
Για να γνωρίσει το πνεύμα την αλήθεια απαιτείται να μην υποδουλώνει την σκέψη του στα πάθη τα δημιουργούμενα υπό της ανθρώπινης φύσεως, όταν αυτή διάγει ζωή μη φυσική. Τα πάθη συσκοτίζουν την λειτουργία της ανθρώπινης διανοίας και εκμηδενίζουν την δύναμη της διορατικότητάς της. Αυτό είναι κεφαλαιώδες σφάλμα της ζωής του ανθρωπίνου γένους και σ’ αυτό οφείλει τις παραδοξότητες των ιδεών του και των συνθηκών της ζωής του.
Το πνεύμα και η λειτουργία του είναι μέρος της καθορισθείσης εννοίας της αληθείας, διότι το πνεύμα έχει τις αυτές αναλογίες στις λειτουργίες του με εκείνες τις οποίες βρίσκομαι στον κόσμο τον οποίον καλούμε υλικό. Ίσως ο πνευματικός κόσμος να είναι μία μακρά εξέλιξη των δυνάμεων του υλικού επί ευρύτερου και τελειότερου επίπεδου. Τις υπάρχουσες σχέσεις και τις υφισταμένες αναλογίες των κόσμων, υλικού και πνευματικού, ερευνούν οι μυημένοι και κατανοούν πλήρως οι πνευματικοί διδάσκαλοί τους.
Η γνώση που μπορεί να αποκτήσει μια ψυχική ατομικότητα είναι πάντοτε ανάλογη τόσο προς την δυναμική κατάστασή της όσο και προς τις ικανότητες και δυνατότητες της οργανικής της φύσεως. Εάν η δυναμική κατάσταση της ψυχής και η αρμονική προς τους νόμους της Φύσεως λειτουργία της οργανικής της φύσεως είναι ικανές, η διανόηση γίνεται ισχυρότερη και δια των ακτίνων της έρχεται σε επαφή προς Κόσμους ανωτέρας πνευματικής φύσεως. Τότε αντιλαμβάνεται τις λειτουργίες τους, τις ερευνά, καθιστά την γνώση της υπέρτερη και ρυθμίζει τη ζωή της στην πραγματική αλήθεια. Η γνώση αυτού του είδους οδηγεί την ανθρώπινη ψυχή σε πραγματική ανέλιξη προς θειότερους πνευματικούς κόσμους και την καθιστά ελεύθερη από τα δεσμά του ανθρωπίνου περιβάλλοντος. Σκοπός της ανθρώπινης ψυχής είναι να ελευθερωθεί του ανθρωπίνου περιβάλλοντος και να καταστεί δυναμικώς κυρίαρχη αυτού. Κάθε άλλη σχηματιζόμενη γνώση εάν δεν γίνεται επί τη βάσει των εν ενεργεία νόμων της ανθρώπινης ψυχής και της οργανικής της φύσεως και με αφετηρία τις λειτουργίες των νόμων των πνευματικών φύσεων, είναι προορισμένη σε μεταβολή δι’ εξαφανισμού της βάσεως επί της οποίας στηρίχτηκε.
Η κοινωνική διάσταση της αλήθειας
Για να γίνει πραγματική εκπαίδευση των κοινωνικών ατόμων προς προαγωγή των ανθρωπίνων τους σχέσεων και της εν γένει ηθικής αυτών καταστάσεως, πρέπει η εκπαίδευση αυτή να στηριχθεί στην αποκάλυψη της αλήθειας των εξής: α) Τι είναι η Φύση, β) ποιους σκοπούς πληροί δια των εν ενεργεία νόμων της ώστε να φέρει στο Είναι τα νοητικά όντα της, γ) πως δια των αυτών νόμων γίνεται η ψυχή των όντων και ποια είναι η έννοια της συνεργασίας της ψυχής μετά της οργανικής της φύσεως, δ) πως δι’ αυτής της συνεργασίας εμφανίζονται τα φαινόμενα των αισθήσεων και ε) πως δια της λειτουργίας τους γίνονται οι ιδέες. Επί των αληθειών αυτών πρέπει να εκπαιδευτούν ώστε σαφώς να τις κατανοούν. Να κατανοήσουν επίσης ότι οι αισθήσεις δεν έρχονται σε λειτουργία εκ νόμων των οργανικών τους φύσεων, αλλά ότι είναι ψυχικές δυνάμεις οι οποίες όμως εξωτερικεύονται σε λειτουργία μόνον δι’ οργανικών φύσεων και ότι αυτός ακριβώς είναι ο φυσικός σκοπός της συνθέσεως των οργανισμών. Δια των οργανισμών οι ψυχικές δυνάμεις εξωτερικεύονται σε ενέργειες και δι’ αυτών μεταβάλλονται σε ιδέες, αισθήματα και συναισθήματα. Δια των αυτών οργανισμών αυξάνουν οι ψυχικές δυνάμεις στις δυναμικές τους ενέργειες και προάγονται κατά την διανόησή τους.
Την κοινωνική εκπαίδευση των ατόμων οφείλουν να την πραγματοποιούν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν μυηθεί στις Αλήθειες της Φύσεως και αυτός είναι ο σκοπός δια τον οποίον οργανώθηκαν τα μυστηριακά συστήματα του παρελθόντος. Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού σκοπού όλων των κοινωνικών ατόμων είναι η ύψιστη εκδήλωση της ανθρώπινης διανοήσεως και εξ αυτής και μόνον προέρχεται η πραγματική έννοια της ηθικής. Όταν ο νόμος αυτός διέπει τις σχέσεις των ανθρώπων, τότε χαρακτηρίζονται ως “εν συνειδήσει” ενεργούντα κοινωνικά άτομα τα οποία έχουν σκοπό να γνωρίσουν το έργον της θείας Δημιουργίας, οπόταν και αισθάνονται ως καθήκον τους να συντρέχουν αυτό δια κοινωνικών νόμων στην πνευματική εξέλιξη των νοητικών όντων. Οφείλουν επίσης να συντρέχουν και την εξέλιξη των οργανικών φύσεων των πνευματικών όντων δια των οποίων επιτυγχάνεται ο σκοπός της Δημιουργίας. Το έργο της Θείας Δημιουργίας έφερε στο Είναι τους τα νοητικά όντα και αυτό τα μεταμορφώνει δια να τα προάγει σε Θειοτέρους κόσμους, ώστε δια της «εν ενεργεία» ζωής τους να κατανοούν ευρύτερα και συντρέχουν περισσότερο τους σκοπούς του Θείου αυτού Έργου.
Όταν τα άτομα των κοινωνιών ενεργούν ενσυνείδητα (όπως τα δυναμικώς υπέρτερα αυτών όντα του πνευματικού κόσμου) τότε τα άτομα αυτά είναι ηθικά και αυτό τους δίνει την δυνατότητα να εκτιμούν το έργο της Θείας Δημιουργίας, να το συντρέχουν και να απολαμβάνουν τους Θείους Καρπούς του. Τα δυναμικώς υπέρτερα όντα του πνευματικού κόσμου προς αυτά τα κοινωνικά άτομα εμπιστεύονται τις αλήθειες της Φύσεως. Αυτές οι αλήθειες προάγουν την διανόηση των ανθρωπίνων όντων, η οποία (διανόηση) συλλαμβάνει τα πρότυπα των φυσικών νόμων των πέραν του ανθρώπου πνευματικών κόσμων και επί τη βάσει αυτών των νόμων μπορούν τα ανθρώπινα όντα να ρυθμίζουν τους όρους της ζωής τους και τους όρους των μεταξύ τους σχέσεων.
Η απόκτηση της γνώσεως.
Για να δούμε πως αποκτάται η γνώση πρέπει προηγουμένως να υπενθυμίσουμε συνοπτικά, τι είναι ψυχή και πως δημιουργείται. Η ψυχή είναι ένα άτομο της Ατομικής ουσίας στο οποίο έχει εισδύσει η Συνεχής Ουσία. Το εξωτερικό μέρος αυτού του ατόμου (νόμος της ζωής) συνδέεται με τον εγκέφαλο ενώ το εσωτερικό μέρος (νόμος της κινήσεως) συνδέεται με την καρδιά. Έτσι το εξωτερικό της δια του οργάνου του εγκεφάλου θα την φέρει σε επαφή με το περιβάλλον. Δια του οργάνου του εγκεφάλου και μέσω των αισθήσεων η ψυχή έρχεται σε επαφή με το περιβάλλον, ενώ δια των εγκεφαλικών κέντρων καταγράφει τα διάφορα γεγονότα (οπτικά, ακουστικά κ.λπ.) και τις παραστάσεις, τις οποίες συνδυάζει δια της επενέργειας της συνεχούς ουσίας και δημιουργεί συμπεράσματα. Τα συμπεράσματα αποτυπώνονται υπό την μορφή των λεγομένων Γνωστικών Μορίων εγκαθίστανται επί της εγκεφαλικής ουσίας και κατόπιν διοχετεύονται προς το κέντρο της Ψυχής ώστε να αποτελέσουν το γνωσιολογικό περιεχόμενό της.
Τα Γνωστικά Μόρια είναι δύο ειδών Αληθή και Ψευδή. Οι δυναμικές ικανότητες της ψυχής, το περιβάλλον, οι συγκυρίες, οι παραστάσεις, και πολλοί άλλοι παράγοντες είναι δυνατόν να δημιουργήσουν ανάλογα γνωστικά μόρια, τα οποία είναι είτε Αληθή (δηλαδή βρίσκονται σε συνάφεια με τα συμβαίνοντα μέσα στη Φύση) είτεΨευδή. Τα γνωστικά αυτά μόρια θα διοχετεύουν υποχρεωτικά προς το κέντρο της ψυχής. Από τα ερχόμενα προς το κέντρο της ψυχής γνωστικά μόρια μόνον όσα είναι αληθή, σύμφωνα με τον ορισμό που δώσαμε για την αλήθεια, θα αφομοιωθούν από την ψυχή η οποία θα τα φέρει αιωνίως, ενώ όσα δεν είναι αληθή θα παραμένουν χωρίς να μπορούν να αφομοιωθούν βάσει του αυτού νόμου και θα αναγκασθούν κάποτε να εγκαταλείψουν το κέντρο της και θα έλθουν προς την περιφέρειά της (την διάνοια). Η διάνοια θα τα απορρίψει, μέχρι ότου με τις ίδιες διεργασίες τα αντικαταστήσει με άλλα αληθή. Αυτός ο φυσικός μηχανισμός θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου.
Μετά την αποσύνθεση του οργανισμού τα ευρισκόμενα στην περιφέρεια (δηλαδή στην διάνοια του) γνωστικά μόρια θα αναγκάσουν να την εγκαταλείψουν. Έτσι ο άνθρωπος με τις αλλεπάλληλες ενσαρκώσεις του μελλοντικά και με τους αυτούς μηχανισμούς συνεχώς εμπλουτίζει το κέντρο της ψυχής με νέα Αληθή Γνωστικά Μόρια. Η όλη αυτή λειτουργία μας δίνει μια εικόνα του υπέροχου αυτού νόμου με την επενέργεια του οποίου η ψυχή συγκρατεί και αξιοποιεί τις αληθείς γνώσεις, ώστε μόνη της να μπορεί συνεχώς να ανανεώνει τις γνωστικές της δυνάμεις μέσα στον χρόνο και να αποκτά συνεχώς νέες πραγματικές γνώσεις σε κάθε νέα της ενσάρκωσης.
Ο μέσος άνθρωπος έχει ως κύρια πηγή γνώσεως την κατ’ αίσθηση γνώση η οποία, μέσω των αισθητηρίων οργάνων και του νευρικού συστήματος, καταλήγει στην διάνοια και στο εγκέφαλο. Πέραν όμως αυτής, άλλη πηγή γνώσεως είναι η εκ των λειτουργησάντων και λειτουργούντων μυστηρίων ιερά παράδοση. Την παράδοση αυτή την αποτελούν γνώσεις πέραν του ανθρωπίνου επιστητού, οι οποίες κληροδοτήθηκαν σε μας από μεγάλους Μυσταγωγούς και Ιεροφάντες οι οποίοι είχαν ή και έχουν εποπτεία των αληθειών της Φύσεως και του εξελισσόμενου πνεύματος. Η γνώση αυτή των Μυστηρίων έφθασε σε μας κεκαλυμμένη δια συμβόλων και αλληγοριών, ώστε μόνον οι μυημένοι στις αλήθειες της Φύσεως να την εννοούν.
Για να γνωρίσει ένας άνθρωπός την αλήθεια απαιτείται να εργασθεί προς αυτήν την κατεύθυνση με άοκνη προσπάθεια. Με την άοκνη προσπάθεια θα επιτύχει να γνωρίσει την Αλήθεια η οποία είναι το επόμενο βήμα του ανθρώπου και αποτελεί την προϋπόθεση για την ανθρώπινη ψυχή ώστε να εκδηλώσει τα σπέρματα των Ιδεών στο ανθρώπινο πνεύμα τα οποία, όπως είδαμε, κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις της με την συνδρομή του νόμου της ειμαρμένης. Επίσης με την Γνώση η ανθρώπινη ψυχή γίνεται ικανή να γνωρίσει τα μέσα της πνευματικής της προόδου και ανόδου που θα της επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με τον Ουρανό ώστε με την βοήθεια των πνευματικών οντοτήτων του Ουρανού να εκδήλωση την Σοφία.
Η εκδήλωση της Σοφίας
Σοφία δεν είναι η πολυμάθεια, όπως ισχυρίζονται πολλοί, αλλά η ικανότητα του πνεύματος, ανάλογα με το εξελικτικό του επίπεδο, να διεισδύει στο ιερόν της γνώσεως της Αληθείας και να κατανοεί την μια και ουσιαστική αλήθεια η οποία αναφέρεται στην νομοτέλεια της Φύσεως. Σοφία αποκτά η ανθρώπινη ψυχή όταν έχει απαλλαγεί από τα πάθη, έχει εκδηλώσει την αρετή και έχει εναρμονισθεί πλήρως με τους ηθικούς νόμους.
Με την εκδήλωση της Σοφίας διαλύονται τα σκότη της αγνοίας και ανοίγονται και διευρύνονται οι ορίζοντες της γνώσεως της Αληθείας. Διά της Σοφίας το ανθρώπινο πνεύμα ανακαλύπτει τα απαραίτητα μεταμορφωτικά του μέσα, δι’ αυτής απελευθερώνεται από το γήινο περιβάλλον και γίνεται Θεός, δι’ αυτής ο κάθε Θεός γίνεται υπέρτερος Θεός, δι’ αυτής ο κάθε υπέρτερος Θεός γίνεται περαιτέρω υπέρτερος κ.ο.κ (διότι υπάρχουν άπειρα εξελικτικά επίπεδα ώστε και Θεοί ομιλούν περί Θεών υψηλοτέρων επιπέδων).
Η Γνώση της Αληθείας, όπως είδαμε, είναι η μεγαλύτερη δύναμη εις το Σύμπαν γιατί με αυτήν το πνεύμα προχωρά και κατακτά τους κόσμους του Απείρου όμως προϋπόθεση της κατακτήσεως της γνώσεως είναι η εκδήλωσις της Σοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου