Είναι αυτές οι ώρες μοναξιάς. Που είναι σαββατόβραδο, κάθεσαι σπίτι, χαζεύεις σειρές και δακρύζεις με την οποιαδήποτε συγκινητική στιγμή των πρωταγωνιστών. Απλά βρίσκεις αφορμή να κλάψεις λίγο και για τα δικά σου. Σκέφτεσαι τι μπορεί να πήγε λάθος. Τι δεν έκανες σωστά. Σκέφτεσαι το ότι δεν είσαι εκεί όπου θα ήθελες να είσαι. Το ότι η ζωή περνάει μέσα από τα χέρια σου και δεν τη ζεις όπως την ονειρευόσουν. Γιατί κάτι δεν πήγε καλά. Και προσπαθείς να βρεις τι είναι αυτό. Ο χρόνος τρέχει και εσύ είσαι στάσιμος. Είσαι εκεί όπου δεν ήθελες να είσαι. Και ο τόπος που θέλεις να φτάσεις φαντάζει τόσο μακρινός.. Φταίνε οι καταστάσεις, φταίνε οι επιλογές σου, φταίει το σύμπαν, δεν ξέρω. Τα όνειρά σου φαντάζουν άπιαστα και δεν βλέπεις πουθενά ένα φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου