Λύθηκε το μυστήριο του Άνγκορ Βατ στην Καμποτζη

Ένα αρχαίο μυστήριο που βασάνιζε για χρόνια τους αρχαιολόγους, λύθηκε με τη βοήθεια του Google Earth.

Το πιο γνωστό αξιοθέατο της Καμπότζης είναι χωρίς αμφιβολία το Άνγκορ Βατ, ένα σύμπλεγμα ναών μέσα στην ζούγκλα. Βρίσκεται 240 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Πνομ Πενχ και χτίστηκε στις αρχές του 12ου αιώνα από τον βασιλέα Σουργιαβαρμάν τον Β” σαν ναός αλλά και πρωτεύουσα ταυτόχρονα. Παρέμεινε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο από την εποχή της ίδρυσής του όταν ο αρχαίος λαός των Χμερ που αποτελούσε μεγάλη αυτοκρατορία της Νοτιοανατολικής Ασίας το αφιέρωσε στον θεό Βισνού. Στη συνέχεια έγινε κέντρο βουδιστικής λατρείας.



Η Δύση γνώρισε το μυστηριώδες και επιβλητικό Άνγκορ Βατ όταν η Καμπότζη ήρθε στο προσκήνιο αφού πέρασε τα πάνδεινα στα χέρια των Ερυθρών Χμερ, των κομμουνιστών του Πολ Ποτ που σφαγίασαν γύρω στο ένα εκατομμύριο αντιφρονούντες την δεκαετία του 1970.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν από καιρό ότι τα τούβλα ψαμμίτη που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του διάσημου ναού Άνγκορ Βατ και άλλων μνημείων στην αρχαία πόλη της Καμπότζης Άνγκορ προήλθαν από λατομεία, στους πρόποδες του ιερού βουνού που βρίσκεται κοντά στα μνημεία. Αλλά πώς τα 5 εκατομμύρια έως 10 εκατομμύρια τεμάχια, κάποια βάρους άνω των 1500 κιλών, έφτασαν μέχρι το Άνγκορ; Οι ερευνητές αναφέρουν σε ένα άρθρο στην Journal of Archaeological Science ότι όταν εξετάστηκαν οι χάρτες του Google Earth της περιοχής, είδαν τις γραμμές που έμοιαζαν με ένα δίκτυο μεταφοράς.



Περαιτέρω έρευνες αποκάλυψαν ότι οι γραμμές είναι μια σειρά από κανάλια, που συνδέονται με σύντομα τμήματα του δρόμου και με το ποτάμι και οδηγούν από τα λατομεία κατευθείαν στο Άνγκορ. Οι δρόμοι και τα κανάλια-μερικά από τα οποία έχουν ακόμα νερό- μπορούσαν να κουβαλήσουν τα τούβλα σε ένα συνολικό ταξίδι 37 χιλιομέτρων περίπου, την περίοδο από τον 9ο έως τον 13ο αιώνα.

 
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν εάν τα τούβλα επέπλεαν κατά μήκος των καναλιών με σχεδίες ή μέσω κάποιας άλλης μεθόδου. Οι μελετητές υπέθεσαν πρόσφατα ότι τα τούβλα επέπλεαν κατεβαίνοντας ένα κανάλι προς την λίμνη Τόνλ Σαπ και στη συνέχεια προς τα πάνω στο ποταμό Σίεμ Ριπ, σε μια διαδρομή 90 χιλιομέτρων.

Το δίκτυο καναλιών θα πήρε πολλούς μήνες και χιλιάδες εργάτες για να κατασκευαστεί, αλλά θα ήταν μόνο μια ημέρα εργασίας για τους ικανότατους μηχανικούς του Κχμερ, των οποίων οι περίτεχνες δεξαμενές και τα άλλα υδραυλικά έργα στο Άνγκορ εξακολουθούν να εμπνέουν δέος.