Αυτοεκτίμηση είναι η ικανότητα να δίνεις αξία στον εαυτό σου και να τον μεταχειρίζεσαι με αξιοπρέπεια, αγάπη και αλήθεια. Ειλικρίνεια, ακεραιότητα, υπευθυνότητα, συμπόνια, αγάπη και ικανότητα πηγάζουν χωρίς δυσκολία από ανθρώπους με υψηλή αυτοεκτίμηση. Αισθάνονται πως τους λογαριάζουν, πως ο κόσμος είναι καλύτερος επειδή βρίσκονται μέσα σ’ αυτόν. Πιστεύουν στις ικανότητές τους, επιτρέπουν στον εαυτό τους να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους. Βλέπουν τον εαυτό τους τρυφερά, με εμπιστοσύνη και ελπίδα και έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν και να σεβαστούν τη διαφορετικότητα και την αξία των άλλων.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση σημαίνει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει χαμηλή επίγνωση της αξίας του και του δυναμικού του. Οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι δεν αξίζουν είναι σκληροί και περιφρονούν τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να κατακερματίζεται η ενέργειά τους και να γίνονται θύματα νικημένα απ τη ζωή. Είναι σίγουροι ότι θα τους ξεγελάσουν, θα τους παραγκωνίσουν και θα τους υποτιμήσουν. Η εικόνα του κόσμου που έχουν κατασκευάσει, είναι εχθρική και απειλητική. Σε κάθε σκοτεινή γωνία παραμονεύει ο κίνδυνος, όλοι και όλα τους κοιτάζουν ύποπτα και θέλουν το κακό τους. Καθώς υποθέτουν το χειρότερο, συνήθως το προκαλούν και το παθαίνουν παγιώνοντας αυτή την εικόνα. Για να προστατευθούν από αυτόν τον ύπουλο κόσμο χτίζουν τεράστιους ψυχολογικούς τοίχους και βουλιάζουν μ ένα τρομακτικό συναίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης. Γίνονται απαθείς και αδιάφοροι για τον εαυτό τους και τους άλλους και τέλος, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αμυνθούν, αρνούνται ότι τους τοίχους τους έχτισαν οι ίδιοι. Ο φόβος είναι φυσικό επακόλουθο της δυσπιστίας και της απομόνωσης. Εμποδίζει το ρίσκο νέων λύσεων στα προβλήματα και σπρώχνει σε τρόπους συμπεριφοράς καταδικασμένους σε αποτυχία.
Αισθήματα αξίας για τον εαυτό μπορούν να ανθίσουν μόνο μέσα σε οικογένειες και πλαίσια με ατμόσφαιρα διαπαιδαγώγησης όπου αναγνωρίζονται οι ατομικές διαφορές, εκφράζονται ανοιχτά τα συναισθήματα, τα λάθη χρησιμοποιούνται για να μάθεις, οι κανόνες είναι ελαστικοί και η επικοινωνία ανοιχτή. Αντίθετα, άνθρωποι που μεγαλώνουν σε οικογένειες και πλαίσια που χαρακτηρίζονται από άκαμπτους κανόνες, ανταγωνισμό, παραμορφωμένη επικοινωνία, κατακρίνονται για τις ατομικές διαφορές τους, τιμωρούνται για τα λάθη τους και δεν αποκτούν καμία εμπειρία υπευθυνότητας, αισθάνονται ανάξια και διατηρούν μεγάλο μέρος του δυναμικού τους σε αδράνεια. Έχουν μάθει να μην αναγνωρίζουν την αξία τους.
Ευτυχώς ο κάθε άνθρωπος που έμαθε να μην εκτιμάει τον εαυτό του και να μην αναγνωρίζει την αξία του έχει την ευκαιρία να ξεμάθει σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του και να μάθει κάτι καινούριο και αποκαλυπτικό για τον εαυτό του. Αν πιστέψει ότι η αλλαγή είναι εφικτή και δεσμευτεί σ αυτή την απόφαση του για αλλαγή θα έχει κάνει το πιο σημαντικό βήμα. Αν αποδεχτεί ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικό ον, τόσο ίδιος αλλά και τόσο διαφορετικός από τους άλλους, μπορεί να σταματήσει την καταστροφική και επώδυνη σύγκρουση με τους γύρω του, να σταματήσει να δικάζει και να τιμωρεί τον εαυτό του.
Για να αναπτύξει αυτοσεβασμό χρειάζεται, χρόνο, υπομονή και κουράγιο να δέχεται να διακινδυνεύει. Έτσι θα αποκτήσει τη δυνατότητα να απελευθερώσει μεγάλους και ανεκμετάλλευτους πόρους αναπτύσσοντας την αξία του εαυτού του. Όσο περισσότερο εκτιμάει τον εαυτό του τόσο πιο λίγα θα απαιτεί απ τους άλλους, όσο λιγότερο απαιτεί, τόσο περισσότερο θα εμπιστεύεται. Θα σταματήσει να παρατηρεί και να συγκρίνει ακινητοποιημένος, θα αξιοποιήσει το πλήρες δυναμικό του, θα δει τον εαυτό του τρυφερά, με εμπιστοσύνη και ελπίδα και θα καταφέρει να προχωρήσει στο δικό του προσωπικό δρόμο διαφοροποίησης και εξέλιξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου