Ο ενστικτώδης φόβος στη θέα πολλών μικρών τρυπών, συγκεντρωμένων η μία δίπλα στην άλλη, η επιστημονικά λεγόμενη τρυποφοβία, αποτελεί μια από τις πιο... παράξενες και άγνωστες φοβίες μεταξύ των ανθρώπων που οι περισσότεροι δεν τη συνειδητοποιούν. «Η τρυποφοβία είναι η πιο κοινή φοβία που δεν έχετε ακούσει ποτέ» αναφέρει χαρακτηριστικά ο ψυχολόγος Geoff Cole του βρετανικού Πανεπιστημίου του Essex, ο οποίος, μαζί με τον καθηγητή Άρνολντ Γουίλκινς, έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχολογίας «Psychological Science». Η τρυποφοβία, που δεν αναγνωρίζεται ως ψυχική διαταραχή ούτε καν από τη νέα έκδοση της «βίβλου» των ψυχιάτρων, το «Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών» (DSM-5), αφορά στις αντιδράσεις κάποιου όταν βλέπει οποιαδήποτε αντικείμενα που περιέχουν ή δημιουργούν πολλές μικροσκοπικές τρύπες ή φουσκάλες, όπως σοκολάτες, σαπούνια κ.ά.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ημικρανίες, επιθέσεις πανικού, ίδρωμα, ταχυπαλμία κ.λπ.. Οι ψυχολόγοι εκτιμούν ότι μπορεί η φοβία να έχει βαθιές εξελικτικές ρίζες, καθώς οι μικρές τρύπες ίσως αναβιώνουν υποσυνείδητα την ανάμνηση επικίνδυνων δηλητηριωδών ζώων, όπως σκορπιών, φιδιών, αραχνών κ.ά. «Πιστεύουμε ότι ο καθένας έχει τρυποφοβικές τάσεις, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιεί. Έχουμε μια εγγενή προδιάθεση να ανησυχούμε για πράγματα που μπορούν να μας βλάψουν» δήλωσε ο Κόουλ (ο οποίος ήταν ο ίδιος τρυποφοβικός, γι’ αυτό ασχολήθηκε με το θέμα). Ακόμα και όσοι άνθρωποι δεν φοβούνται ή δεν αηδιάζουν με τις πολλές μικρές τρύπες, συχνά δεν νιώθουν άνετα όταν τις βλέπουν.
Αν και μια περιήγηση στο Διαδίκτυο αποκαλύπτει ότι πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για την τρυποφοβία, ελάχιστες επιστημονικές έρευνες έχουν ασχοληθεί μαζί της. Μάλιστα, μόλις πρόσφατα έγινε αποδεκτό το σχετικό λήμμα στη Wikipedia, οι συντάκτες της οποίας φοβούνταν ότι επρόκειτο για φάρσα. Μια μέθοδος για το ξεπέρασμα της τρυποφοβίας, όπως και άλλων φοβιών, είναι να εκτεθεί κάποιος στο θέαμα που τον φοβίζει, ώσπου να αναισθητοποιηθεί.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ημικρανίες, επιθέσεις πανικού, ίδρωμα, ταχυπαλμία κ.λπ.. Οι ψυχολόγοι εκτιμούν ότι μπορεί η φοβία να έχει βαθιές εξελικτικές ρίζες, καθώς οι μικρές τρύπες ίσως αναβιώνουν υποσυνείδητα την ανάμνηση επικίνδυνων δηλητηριωδών ζώων, όπως σκορπιών, φιδιών, αραχνών κ.ά. «Πιστεύουμε ότι ο καθένας έχει τρυποφοβικές τάσεις, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιεί. Έχουμε μια εγγενή προδιάθεση να ανησυχούμε για πράγματα που μπορούν να μας βλάψουν» δήλωσε ο Κόουλ (ο οποίος ήταν ο ίδιος τρυποφοβικός, γι’ αυτό ασχολήθηκε με το θέμα). Ακόμα και όσοι άνθρωποι δεν φοβούνται ή δεν αηδιάζουν με τις πολλές μικρές τρύπες, συχνά δεν νιώθουν άνετα όταν τις βλέπουν.
Αν και μια περιήγηση στο Διαδίκτυο αποκαλύπτει ότι πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για την τρυποφοβία, ελάχιστες επιστημονικές έρευνες έχουν ασχοληθεί μαζί της. Μάλιστα, μόλις πρόσφατα έγινε αποδεκτό το σχετικό λήμμα στη Wikipedia, οι συντάκτες της οποίας φοβούνταν ότι επρόκειτο για φάρσα. Μια μέθοδος για το ξεπέρασμα της τρυποφοβίας, όπως και άλλων φοβιών, είναι να εκτεθεί κάποιος στο θέαμα που τον φοβίζει, ώσπου να αναισθητοποιηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου