Ανάμεσα στους 1490 επιβάτες του που βυθίστηκαν μαζί του υπήρχαν πλούσιοι και διάσημοι όπως ο Benjamin Guggenheim (Αμερικανός επιχειρηματίας) και ο John Jacob Aster (Αμερικανός επιχειρηματίας, πολιτικός μηχανικός, εφευρέτης, συγγραφέας, αντισυνταγματάρχης στον Ισπανο-Αμερικάνικο Πόλεμο και μέλος της οικογένειας Astor). Μόνο 710 επέζησαν.
Ενώ 2.224 άνθρωποι απέπλευσαν με τον Τιτανικό, πολλοί περισσότεροι είχαν προγραμματίσει να κάνουν το ταξίδι, αλλά για διάφορους λόγους ο καθένας, δεν το έκανε. Για παράδειγμα, αν και οι κατασκευαστές του Τιτανικού έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στις καμπίνες, ήταν αρκετοί εκείνοι που ακύρωσαν το ταξίδι γιατί δεν τους έφταναν οι ανέσεις τους. Ο συνταγματάρχης Warren J. Hitchens και η οικογένεια Wilson -η σύζυγος και οι 2 κόρες του- ακύρωσαν την κράτηση τους. Άλλοι καθυστέρησαν λόγω ασθένειας ή λόγω αλλαγών στα επιχειρηματικά τους πλάνα. Μερικοί αποφάσισαν να φύγουν νωρίτερα για την Αμερική και ακύρωσαν τις κρατήσεις τους.
Μόλις μαθεύτηκε το ναυάγιο διάφοροι άρχισαν να αναφέρουν ότι είχαν κάνει κράτηση και τελικά δεν ταξίδεψαν. Έγιναν γνωστοί ως η ομάδα «που το έχασαν παρά τρίχα» (Just Missed It). Πολλοί επιδίωξαν να αποκτήσουν φήμη. Όμως, το γεγονός πως πολλοί ακύρωσαν το ταξίδι τους παραμένει αδιαμφισβήτητο. Αρκετοί από αυτούς τους ισχυρίστηκαν ότι ακύρωσαν το ταξίδι λόγω κακού προαισθήματος.
Δείτε 10 ανθρώπους που δεν ανέβηκαν στον Τιτανικό, αλλά διαβάστε για τη μούμια του Τιτανικούκαι μια "προφητεία" για το ναυάγιο του Τιτανικού, 14 χρόνια πριν το δυστύχημα.
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γαλλία, Robert Bacon, είχε κάνει κράτηση γι’ αυτόν, τη γυναίκα και την κόρη του. Αλλά η αναχώρησή τους καθυστέρησε λόγω της καθυστερημένης άφιξης του νέου πρέσβη, Myron T. Hendrick. Η οικογένεια Bacon απέπλευσε στις 20 Απριλίου στο παρθενικό ταξίδι του SS France.
Ένα στρίψιμο ενός κέρματος ήταν αυτό που εμπόδισε 3 άντρες από το να είναι στο κατάστρωμα του Τιτανικού. Το 1912, 3 κοσμικοί και πλούσιοι φίλοι έκαναν τον γύρο του κόσμου. Ήταν ο Βαρώνος M. von Bethmann από την Φρανκφούρτη, ο P. de La Vielestreaux και ο Maurice Brevard από το Παρίσι. Τελικά έκαναν το ταξίδι τους στο Σικάγο. «Είχαμε σκοπό να ανέβουμε στον Τιτανικό, κυρίως επειδή ήταν το πρώτο του ταξίδι, αλλά την τελευταία στιγμή αποφασίσαμε να πάρουμε ένα πλοίο πιο νωρίς. Δύο από εμάς θέλαμε να περιμένουμε τον Τιτανικό και ο τρίτος πίστευε πως χάνουμε χρόνο. Στρίψαμε ένα κέρμα για να αποφασίσουμε», είχε πει ο βαρώνος.
Ο Norman Craig ήταν Σκωτσέζος βουλευτής και σύμβουλος του βασιλιά και είχε κάνει κράτηση στο παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού, για να ανανεωθεί. Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε, κάποιοι υπέθεσαν πως είχε επιβιβαστεί ή είχε μεταφερθεί σε άλλο πλοίο, αλλά εκείνος ποτέ δεν έκανε το ταξίδι. «Ξαφνικά αποφάσισα να μην κάνω το ταξίδι, δεν μπορώ να πω γιατί. Δεν υπήρχε κανένας λόγος», είχε πει. «Δεν είχα κανένα μυστηριώδες προαίσθημα ή όραμα ούτε είδα κανένα όνειρο. Αλλά ξέρω πως την τελευταία στιγμή δεν ήθελα να πάω».
Ο αιδεσιμότατος James M. Gray ήταν πάστορας της Επισκοπικής Εκκλησίας, λόγιος της Αγίας Γραφής, εκδότης, υμνογράφος και πρόεδρος του Moody Bible Institute. Ο Gray είχε προγραμματίσει να κηρύξει στην τελετή αποφοίτησης της τάξης του Ινστιτούτου και ήταν έτοιμος να πάει στην Αμερική. Ωστόσο, ένας φίλος, ο αιδεσιμότατος Harold, τον προέτρεψε να παραμείνει στην Αγγλία. Ο Gray αρνήθηκε επειδή αισθάνθηκε πως έπρεπε να πάει στο ινστιτούτο και να κηρύξει στους αποφοίτους. Πήρε ένα ατμόπλοιο για την Αμερική μια εβδομάδα πριν τον Τιτανικό.
Ο Edgar Selwyn ήταν μια σημαντική προσωπικότητα του αμερικάνικου θεάτρου στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Σκηνοθέτησε και ήταν παραγωγός ταινιών, αλλά έγινε γνωστός επειδή ήταν συνιδρυτής και κατασκευαστής του Selwyn Theater (τώρα American Airlines Theater) στο Μπρόντγουεϊ το 1918. Ο Άγγλος μυθιστοριογράφος Arnold Bennett είχε γράψει στο ημερολόγιό του ότι μια συνάντηση με τον Edgar Selwyn ήταν αυτό που τους έσωσε τις ζωές. Οι Selwyn πήγαν να δουν τον Bennett στις 19 Απριλίου για να τον ακούσουν να απαγγέλλει αποσπάσματα από το τελευταίο του κωμικό μυθιστόρημα και για να το κάνει αυτό αναγκάστηκαν να ακυρώσουν το ταξίδι τους με τον Τιτανικό. Είχαν προγραμματίσει να ταξιδέψουν με τον κύριο και την κυρία HB Harris, οι οποίοι τελικά ταξίδεψαν. Είναι πιθανόν η επιθυμία τους να δουν νωρίτερα το μυθιστόρημα του Bennett "The Reagent" να τους έσωσε τη ζωή. Όσο για το ζευγάρι των Harris, ο Harris ήταν παραγωγός του Μπρόντγουεϊ ο οποίος είδε τη γυναίκα του να μπαίνει σε μια σωσίβια λέμβο και πέθανε με τους άλλους στο πλοίο.
Ο David Blair θα μπορούσε να ευχαριστήσει την γραφειοκρατία της White Star Line που σώθηκε. Ήταν ανθυποπλοίαρχος του Τιτανικού, στο δοκιμαστικό ταξίδι του από το Μπέλφαστ στο Σαουθάμπτον, αλλά δεν ήταν στο πλοίο όταν αυτό σάλπαρε για την Αμερική. Η White Star Line ήθελε ο Henry Wilde να αποκτήσει εμπειρία σε κάποιο πλοίο για να γίνει κάποια στιγμή καπετάνιος και έτσι ο Wilde μεταφέρθηκε από το Olympic στον Τιτανικό και ο Blair εστάλη στο Olympic. Αυτό προκάλεσε σύγχυση στο πλοίο ενώ ήταν έτοιμο να αναχωρήσει. Στην βιασύνη του να κατέβει από τον Τιτανικό και ανέβει στο Olympic, ο Blair πήρε μαζί του κατά λάθος, το κλειδί του τηλεφώνου του παρατηρητηρίου καθώς και τα κιάλια! Είχε βάλει τα κιάλια στην καμπίνα του και παρέλειψε να ενημερώσει κάποιον.
Μέλος της οικογένειας Vanderbilt, ο Alfred ήταν όχι μόνο πάρα πολύ πλούσιος, αλλά και φανατικός των σπορ. Αγαπούσε την ιππασία με αμαξίδια και το κυνήγι της αλεπούς. Τον Απρίλιο του 1912, αυτός και η σύζυγός του ήταν στην Ευρώπη και στις 9 Απριλίου, λίγο πριν σαλπάρει ο Τιτανικός άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να μην αναχωρήσουν για την Αμερική. Κάποιος στην οικογένειά του αντιτάχθηκε στο να ταξιδέψει με έναν νέο πλοίο, «γιατί πολλά πράγματα μπορούν να πάνε στραβά στο παρθενικό του ταξίδι». Ωστόσο ταξίδεψε ο υπηρέτης τους, ο Frederick Wheeler και πέθανε όταν βυθίστηκε ο Τιτανικός.
Τρία χρόνια αργότερα, η τύχη του στέρεψε. Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Ευρώπη για να αγοράσει άλογα και σκυλιά, ήταν στο Λουζιτάνια, όταν ένα γερμανικό υποβρύχιο το τορπίλισε ανοικτά των ακτών της Ιρλανδίας. Αρκετοί επιζώντες ανέφεραν ότι είδαν τον Vanderbilt να προσφέρει το σωστικό γιλέκο του σε ένα παιδί και να βοηθάει τη μητέρα του να το βάλει στο παιδί. Ο Vanderbilt δεν επέζησε.
Από την κακοτυχία στην ολοκληρωτική τύχη για τρεις βιομήχανους -τον Henry Clay Frick, τον JP Morgan και τον J. Horace Harding- οι οποίοι ήταν έτοιμοι να επιβιβαστούν στον Τιτανικό. Ο Henry Clay Frick, ήταν ένας από τους πλουσιότερους Αμερικανούς των αρχών του 20ού αιώνα, ο οποίος είχε κάνει κράτηση γι’ αυτόν και τη γυναίκα του στον τιτανικό. Αλλά ενώ ήταν στην Ευρώπη, η σύζυγος είχε ένα ατύχημα στη Μαδέρα και έπαθε διάστρεμμα στον αστράγαλο. Μόλις έφτασαν στην Ιταλία μπήκε στο νοσοκομείο. Αυτό προκάλεσε την καθυστέρηση στα σχέδια του συζύγου και αναγκάστηκε να ακυρώσει το ταξίδι. Αντ' αυτού, την σουίτα (Β-52, 54 και 56) την πήρε ο JP Morgan. Ο Morgan ήταν, ο γνωστός, πλούσιος και ισχυρός τραπεζίτης. Αλλά και αυτός αναγκάστηκε να αλλάξει τα σχέδια του ταξιδιού του, όταν αποφάσισε να παρατείνει την επίσκεψή του στην Ευρώπη. Η σουίτα πήγε στον J. Horace Harding και στη σύζυγό του. Ο Harding ήταν ένας άλλος εξέχων τραπεζίτης. Αλλά, το ζευγάρι μπόρεσε και βρήκε θέση σε ένα άλλο πλοίο που έφευγε πιο νωρίς. Η άτυχη σουίτα κατέληξε στον Πρόεδρο της White Star Line τον J. Bruce Ismay.
Ο αιδεσιμότατος J. Stuart Holden ήταν ο εφημέριος της εκκλησίας του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο. Σχεδίαζε να πάει στην Αμερική για να μιλήσει στο Christian Conservation Congress. Ωστόσο, και τα δικά του σχέδια άλλαξαν από μια ξαφνική ασθένεια της συζύγου του. Στις 9 Απριλίου, μία ημέρα πριν την αναχώρηση, ο αιδεσιμότατος ανέβαλε το ταξίδι του για να μείνει στο πλευρό της συζύγου του. Ο Holden επέστρεψε το εισιτήριό του, αλλά κράτησε τον φάκελο σαν αναμνηστικό. Ο φάκελος βρίσκεται σήμερα στο Merseyside Maritime Museum του Λίβερπουλ. Ο κιτρινισμένος φάκελος έχει μαύρες και κόκκινες γραμμές πράγμα που δείχνει ότι περιείχε «εισιτήριο πρώτης θέσης για το … Τιτανικό» (η λέξη Τιτανικός είναι χειρόγραφη). Ο Holden έγραψε πάνω στο φάκελο ένα απόσπασμα από τους Ψαλμούς του Δαυίδ σαν ένδειξη της ευγνωμοσύνης του για όσους δεν επιβιβάστηκαν στον Τιτανικό. Περιέργως, ο Holden δεν ήταν ο μόνος κληρικός που σχεδίαζε να παραστεί στη συγκεκριμένη εκδήλωση και δεν απέπλευσε με τον Τιτανικό. Ακόμα δύο ομιλητές που είχαν προσκληθεί αναγκάστηκαν να ακυρώσουν το ταξίδι τους, λόγω των περιστάσεων και κάποιων αλλαγών στα σχέδια. Ο αρχιεπίσκοπος Thomas J. Madden, από το Λίβερπουλ, και ο αιδεσιμότατος JS Wardell Stafford, δεν ήταν στο πλοίο όταν βυθίστηκε.
Ο Milton S. Hershey ήταν ένας επιχειρηματίας, γνωστός για την επινόηση της σοκολάτας Hershey και της σοκολατοποιίας Hershey, καθώς και πολλών φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων του. Το 1912 ο Hershey πλήρωσε 300 δολάρια προκαταβολή για να είναι στον Τιτανικό, αλλά δεν επιβιβάστηκε ποτέ. Ένας εργαζόμενος στην εταιρεία του, του ζήτησε να επιστρέψει νωρίτερα για να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις. Ο Hershey έφυγε από την Ευρώπη 3 μέρες νωρίτερα με άλλο πλοίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου