7 Νέα ποιημάτα από Νίκο Λυγερό

Ο ιππότης και το τριαντάφυλλο

Κανείς δεν πιστεύει στον μύθο 
του ιππότη και του τριαντάφυλλου 
όσο δεν έχει δει τα κάστρα 
όπου έδωσαν τις μάχες τους 
ενάντια στη βαρβαρότητα. 
Διότι πάνω στις πέτρες τους 
το φως τους χάραξε 
την ιστορία της ιπποσύνης 
για να μην ξεχάσουν οι επόμενοι 
τη θυσία και την αντίσταση. 

---

Χειρόγραφα και αρχεία

Χειρόγραφα και αρχεία 
καταγράφουν την ιστορία 
της ξεχασμένης ιπποσύνης 
που δεν γνώρισες 
ενώ εδώ και αιώνες 
σε προστάτευε 
όταν οι δικοί σου πέθαναν 
στα κάτεργα των Τούρκων 
και στη λήθη των ραγιάδων.

---

Παράξενη γραφή

Η παράξενη γραφή 
έλεγε για τους αιώνες 
που δεν ήξερες καν 
ότι υπήρξαν κάποτε. 
Κι όμως τότε ζήσαμε 
για να πάρουμε πίσω 
τους ιερούς τόπους 
και να δώσουμε τη ζωή μας. 
Κι εκεί που βλέπεις 
απλώς παλαιογραφία 
θυμίσου ότι εμείς 
γράφουμε την ιστορία σου.

---

Η αλυσίδα η βαριά

Η αλυσίδα η βαριά 
έγραψε την ιστορία μας 
και από τη σκλαβοσύνη 
μας έφερε την ελευθερία 
δίχως όμως να ξεχάσουμε 
τους κρίκους του μύθου. 
Και τώρα ψάχνεις να βρεις 
τον άλλο σου εαυτό 
για να του δώσεις 
τον άλλο κρίκο 
δίπλα από τον δικό σου 
αλλιώς πώς να θυμάσαι; 
Έτσι διάλεξες 
το ίδιο σχήμα 
για να είμαστε και οι δύο 
μόνο ένα ζευγάρι.

---

Μια νύχτα στη βροχή

Μια νύχτα στη βροχή 
περίμενα εσένα 
για να δω τα μάτια 
που έκλεψαν το φως 
και με το βλέμμα σου 
ν' αγγίξω τον έρωτα 
που δεν ξέρει 
από μιζέρια 
και δίνεται όλος 
για ένα μόνο φιλί 
κι όταν βρεθήκαμε 
πεθάναμε μαζί 
ώσπου να ‘ρθει το πρωί. 

---

Στον ίδιο δρόμο

Στον ίδιο δρόμο 
περπατάμε μαζί 
για να δούμε τα ύψη 
και τα μετέωρα 
την ώρα που σκύβουν 
το κεφάλι ως τη γη 
για να δεχτούν τα πάντα 
ενώ εμείς δεν περιμένουμε 
τίποτα από κανένα 
διότι είμαστε ο ένας 
για τον άλλον. 
Τα γόνατά μας 
είναι καθαρά 
διότι πετάξαμε 
πάνω απ' τη θάλασσα. 

---

Εκεί που γεννήθηκες

Εκεί που γεννήθηκες 
σε φαντάζομαι Ελλάδα μου 
να κοιτάς τη θάλασσα 
και να βλέπεις τη γη μας. 
Και στην παλιά πόλη 
ακούω τα βήματά σου 
όταν τελειώνεις το έργο 
σαν παλιό σινεμά. 
Εκεί αγγίζω το στήθος σου 
που φούσκωσε με γάλα 
για τους επόμενους ανθρώπους 
στους οποίους δώσαμε ζωή. 

(Ν. Λυγερός)