Τα γκουρμέ γεύματα διαβόητων κακοποιών στο Αλκατραζ.

Γαλλικό εστιατόριο θυμίζει περισσότερο το μενού για τους κρατούμενους στο Αλκατράζ των ΗΠΑ. Με αφορμή την 50η επέτειο από το κλείσιμο της περιβόητης φυλακής, δημοσιοποιήθηκε μία λίστα γευμάτων από μία εβδομάδα του Σεπτέμβρη, που ξεχωρίζει για την ποικιλία των γεύσεων.

Δεν είναι όμως τυχαίο καθώς πριν κλείσει, το 1963, το Αλκατράζ ήταν αναγνωρισμένο για την παροχή του καλύτερου φαγητού σε όλο το σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ.

Φρέσκα υλικά έφταναν κάθε μέρα από το Σαν Φρανσίσκο ενώ πρώην κρατούμενοι συγκρίνουν την κουζίνα της φυλακής με αυτή ενός καλού εστιατορίου, χάρη στην ποιότητα του φαγητού που ετοιμαζόταν στις κουζίνες της.

Με αφορμή τα 50 χρόνια από το κλείσιμο του Αλκατράζ, ξενοδοχείο του Σαν Φρανσίσκο προσφέρει έως τις 2 Σεπτεμβρίου θεματικό δείπνο με έμπνευση τις γεύσεις που παρέχονταν στη φυλακή.

Μισό αιώνα πριν, το Αλκατράζ ήταν η πιο ασφαλής φυλακή των ΗΠΑ και σύμβολο της αμερικανικής δικαιοσύνης. Το 1963 έκλεισε κι έγινε τουριστική ατραξιόν και σκηνικό γυρισμάτων χολιγουντιανών ταινιών.

Εκατομμύρια επισκέπτες έχουν ταξιδέψει έως το San Francisco Bay για να δουν τα κελιά όπου κρατούνταν διαβόητοι έγκλειστοι, μεταξύ τους και ο Αλ Καπόνε.

Το Αλκατράζ ήταν αρχικά φρούριο, έγινε στρατώνας και το 1934 το ανέλαβε το αμερικανικό Bureau of Prisons για να τοποθετήσει εκεί τους μεγαλύτερους κακοποιούς.

Το 1962 υπεγράφη η εντολή για το κλείσιμό του, τόσο λόγω του υψηλού λειτουργικού κόστους όσο και λόγω της προνομιακής θέσης του.

Εννέα χρόνια αργότερα έγινε εθνικό πάρκο και μία από τις πιο δημοφιλείς ατραξιόν της Καλιφόρνια με περίπου 1,5 εκατ. επισκέπτες ετησίως.

Εισιτήρια για επίσκεψη στο Αλκατράζ πωλούνται κάθε μέρα, πολλές φορές για ημερομηνία εβδομάδες μεταγενέστερη.

Στην 50η επέτειο του κλεισίματος, παρουσιάζεται η φωτογραφική έκθεση «Alcatraz: The Last Day» του φωτογράφου του Life Leigh Wiener.

Ο γιος του ήταν εκείνος που ανακάλυψε το φάκελο με τα αρνητικά των φωτογραφιών. Ο φάκελος έγραφε «Αλκατράζ, ημέρα κλεισίματος 21 Μαρτίου 1963».

«Πριν καν τον ανοίξω κατάλαβα την ιστορική του αξία», ανέφερε ο Devik Wiener. Σύμφωνα με την Daily Mail επικοινώνησε με τη διοίκηση του χώρου κι έτσι προέκυψε η έκθεση αλλά κι ένα νέο βιβλίο.

Οι φωτογραφίες φόρτισαν συναισθηματικά τους ανθρώπους που ζούσαν στο νησί όσο ήταν εκεί η φυλακή. Ο 62χρονος Jan Peters ήταν το τελευταίο παιδί που έφυγε από εκεί καθώς ο πατέρας του ήταν υπεύθυνος για τη μεταγωγή κρατουμένων.

Ο Peters και ο John Brunner, ο πατέρας του οποίου ήταν ο ηλεκτρολόγος της φυλακής, είπαν πως ήταν το να μένεις δίπλα στους πιο επικίνδυνους εγκληματίες ήταν φανταστικό.

Δεν τους έβλεπαν βέβαια ποτέ, όπως λένε, και δεν χρειαζόταν ποτέ να κλειδώνουν την εξώπορτα του σπιτιού τους…











πηγή