Μαύρη Ντάλια: Η αλήθεια πίσω από το μυστήριο της φύσης

Πέρα από το αποτρόπαιο έγκλημα της «Μαύρης Ντάλιας», ένα πέπλο μυστηρίου τυλίγει και το ομώνυμο λουλούδι του οποίου οι αποχρώσεις αποτελούσαν ανέκαθεν πονοκέφαλο για τους ειδικούς, αφού ήταν αδύνατον να βρουν σε τι οφείλεται το μαύροκόκκινο χρώμα του.

Το χρώμα των λουλουδιών στις ντάλιες βασίζεται αποκλειστικά στη συγκέντρωση διαφόρων φλαβονοειδών (όπως φλαβόνες, φλαβονόλες, ανθοκυανίνες κ.α.) και οι άσπρες, κόκκινες, κίτρινες και μωβ ντάλιες παίρνουν τα διαφορετικά χρώματά τους από τους συγκεκριμένους μοριακούς μηχανισμούς, ωστόσο μέχρι τώρα η μαύρη ντάλια παρέμενε ένα χρωματικό μυστήριο.

Πρόσφατα οι επιστήμονες βρήκαν την λύση του μυστηρίου, αφού διαπίστωσαν ότι το χρώμα αυτό, οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο φυτό έχει πολύ αυξημένη ποσότητα των φυτοχημικών ουσιών ανθοκυανινών, σε συνδυασμό με μία σημαντική μείωση των αντιοξειδωτικών ουσιών φλαβονών στο συγκεκριμένο λουλούδι.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Βιένης, με επικεφαλής τη Χάιντι Χάλμπβιρθ, μελέτησαν τη βιοχημική και γενετική βάση του μαύρου χρώματος στις ντάλιες και ανέλυσαν τη δραστηριότητα των ενζύμων που παράγουν τις χρωστικές ουσίες, την έκφραση των σχετικών γονιδίων και τις ίδιες τις ουσίες που παράγουν το χρώμα.

Η μελέτη αυτή τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι μαύρες ντάλιες περιέχουν πάρα πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις φλαβονών, οι οποίες ανταγωνίζονται άμεσα τις ανθοκυανίνες και η μείωση των πρώτων σημαίνει αυτόματα αύξηση των δεύτερων. Έτσι, διαπιστώθηκε ότι οι μαύρες ντάλιες περιέχουν τεράστιες ποσότητες ανθοκυανινών.

Η μεγάλη ποσότητα ανθοκυανινών μπλοκάρει ένα συγκεκριμένο ένζυμο που παράγει φλαβόνες ακι η διαπίστωση αυτή είναι πολύ σημαντική, αφού αν οι βιολόγοι καταφέρουν να προκαλέσουν τεχνητά την ίδια μοριακή λειτουργία, τότε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν περισσότερες μαύρες ντάλιες.

Οι ντάλιες ήταν ανέκαθεν πολύ δημοφιλές φυτό για τον στολισμό των κήπων, ενώ με τις διασταυρώσεις έχουν προκύψει περίπου 20.000 διαφορετικές ποικιλίες. Παρόλαυτά, τα μαύρα λουλούδια στις ντάλιες παραμένουν σχετικά σπάνια.