Κουρασμένα προσωπάκια, λερωμένα σώματα, φθαρμένα ρούχα και εκφράσεις πόνου από σπασμένα κόκαλα αποτυπώθηκαν σε μια σειρά 5000 λήψεων που ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών και προκάλεσαν την αναδιάρθρωση του εργατικού δικαίου.
Ο κοινωνιολόγος Λιούις Χάιν ταξίδεψε 50.000 μίλια, από το Σικάγο έως την Φλόριντα και από το 1908 έως το 1924, φωτογραφίζοντας κρυφά ανήλικα αγόρια που εργάζονταν σε μεταλλωρυχεία, οικοδομές, εργοστάσια και ανθρακορυχεία.
Για κάθε φωτογραφία που έβγαζε κρατούσε αρχείο με το ονοματεπώνυμο του παιδιού αλλά και χρήσιμα στοιχεία για την περίοδο που εργαζόταν σκληρά αποχαιρετώντας την ξεγνοιασιά και την αθωότητα των παιδικών του χρόνων.
Υπό την πίεση της κοινής γνώμης, το 1904 άρχισαν συνομιλίες των αρχών σε πολλές πολιτείες με τα αντίστοιχα συνδικάτα εργατών και τα λόμπι των εργοδοτών, με αποτέλεσμα το 1915 να πάρει τεράστιες διαστάσεις το κίνημα για την προστασία των ανηλίκων. Από το 1914 άρχισε να εφαρμόζεται σε ολοένα και περισσότερες πολιτείες νόμος που απαγόρευε την εργασία σε άτομα κάτω των 14 ετών. Το 1938 απαγορεύτηκε οριστικά η πρόσληψη ανηλίκου, σε όλη τη χώρα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου