Όταν το σώμα ενός ανθρώπου γνωστού ακρωτηριάζεται, η ιστορία έχει πολλά να αποκαλύψει...
Η γνωστή ιστορία με τα κεφάλια της φυλής Μαορί που βρίσκονται διασκορπισμένα στα πέρατα του κόσμου δείχνει ότι τα κομμένα άκρα αποτελούσαν ανέκαθεν προσφιλές θέμα.
Από ακρωτηριασμένα χέρια, πόδια και κεφάλια μέχρι κομμένους εγκεφάλους και ξεριζωμένες καρδιές, ο ακρωτηριασμός «με λόγο» αποδεικνύεται εκπληκτικά ανθεκτικός.
Και μακάβριος, καμιά αμφιβολία!
Ας δούμε λοιπόν τα πιο γνωστά τέτοια στιγμιότυπα και πώς έληξαν τελικά οι περιπέτειες των ταλαίπωρων πτωμάτων (ή των μελών)...
Τα ταριχευμένα κεφάλια των Maori
Τον Μάιο του 2010, η Γαλλία αποφάσισε να μαζέψει από τα μουσεία της 16 κεφάλια Μαορί και να τα επιστρέψει στη γενέτειρά τους, τη Νέα Ζηλανδία. Στην παραδοσιακή πρακτική των Μαορί, τα κεφάλια των προγόνων κρατούνταν ως τοτέμ για να τιμάται η μνήμη τους. Ήταν ωστόσο ο μακάβριος θαυμασμός των πρώτων αποικιοκρατών που γέννησε μια επικερδή επιχείρηση, με τα ταριχευμένα κεφάλια να αποτελούν αντικείμενο αγοραπωλησιών σε όλο τον 19ο αιώνα. Από τις 500 κεφαλές Μαορί που είχαν κατά καιρούς βρεθεί στις προθήκες -και τις αποθήκες- των ευρωπαϊκών μουσείων, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν επαναπατριστεί περί τις 320, χωρίς να δείχνουν βέβαια όλες οι χώρες την ίδια προθυμία να επιστρέψουν τους εθνικούς θησαυρούς της Νέας Ζηλανδίας.
Τα οστά του Αγίου Νικολάου
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, τα μέρη του σώματος των αγίων, με τις ικανότητές τους να πραγματοποιούν θαύματα, τραβούσαν τους προσκυνητές από όλα τα μέρη της χριστιανοσύνης, με απτά οικονομικά οφέλη για τις «τυχερές» πόλεις που είχαν στην κατοχή τους λείψανα αγίων. Ήταν λοιπόν αρκετά κοινή πρακτική συμμορίες κλεφτών να αρπάζουν απομεινάρια σωμάτων και να τα πουλούν σε πόλεις και χωριά. Η πλέον διάσημη τέτοια υφαρπαγή είχε να κάνει με τα λείψανα του Αγίου Νικολάου: το 1807, η πόλη Μπάρι της Ιταλίας προσέλαβε μια συμμορία πειρατών για να κλέψουν τα οστά του αγίου από τη Μύρα, μια μικρή πόλη της σημερινής Τουρκίας. Η κλοπή μάλιστα των ιερών λειψάνων γιορτάζεται μέχρι και σήμερα στο Μπάρι, με παρέλαση και βεγγαλικά!
Το κρανίο του Τζερόνιμο
Ο φοβερός και τρομερός πολέμαρχος των Απάτσι συνελήφθη κάποια στιγμή στα 1886, δεν μπόρεσε ωστόσο να ηρεμήσει ούτε μετά τον θάνατό του στην αιχμαλωσία (1909). Έξι μέλη της μυστικής αδελφότητας του Yale, Skull and Bones (μεταξύ τους και ο Prescott Bush, παππούς του 43ου προέδρου της χώρας George W. Bush), ξέθαψαν το πτώμα του ταλαίπωρου ινδιάνου στην Οκλαχόμα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε γράμμα μάλιστα ενός από τα μέλη το 1918 γίνεται ρητή αναφορά στην εκταφή του Τζερόνιμο και τη μεταφορά της σορού του στο μυστικό κρησφύγετο της οργάνωσης. Επισήμως η αδελφότητα Skull and Bones αρνείται το γεγονός, οι φήμες ωστόσο στο Πανεπιστήμιο του Yale για τις σκοτεινές τελετές της οργάνωσης περιλαμβάνουν πάντα αναφορές στο περίφημο κρανίο του Τζερόνιμο...
Η καρδιά της Anne Boleyn
Ο Ερρίκος VIII απομάκρυνε την Αγγλία από τον καθολικισμό για να μπορέσει να χωρίσει την πρώτη του γυναίκα και να παντρευτεί την πνευματώδη Anne Boleyn. Η κόρη που του χάρισε και οι πολλαπλές αποβολές της εκλήφθησαν ωστόσο από τον Ερρίκο ως κατάρα, που ήθελε απεγνωσμένα γιο για να τον διαδεχτεί στον θρόνο. Ο βασιλιάς την κατηγόρησε ότι διατηρούσε σχέσεις με κοινούς θνητούς, ακόμη και με τον αδερφό της. Η σύλληψή της δεν άργησε και η Boleyn αποκεφαλίστηκε τελικά στον Πύργο του Λονδίνου το 1536. Ο θρύλος θέλει τον βασιλιά να διατάζει να της ξεριζώσουν την καρδιά και να τη διατηρεί σε κασετίνα μέσα σε μια εσοχή εκκλησίας στο Suffolk. Το 1836 ωστόσο το μυστικό αποκαλύφθηκε και η καρδιά της Boleyn ενταφιάστηκε κάτω από το εκκλησιαστικό όργανο.
Ο εγκέφαλος του Μπενίτο Μουσολίνι
Το 1966, 21 χρόνια μετά την εκτέλεση του Μουσολίνι, η Αμερική έδινε πίσω μέρος από τον εγκέφαλο του ιταλού δικτάτορα στη χήρα του. Στα απομνημονεύματά της, η Rachele Mussolini θυμάται ότι οι Αμερικανοί είχαν κλέψει τον μισό εγκέφαλο του Μουσολίνι, σε μια προσπάθεια να ερευνηθεί τι περιέχει το μυαλό ενός δικτάτορα! Αποδείχτηκε αργότερα ότι πράγματι η αμερικανική κυβέρνηση είχε ζητήσει δείγμα από τον εγκέφαλο του «Ντούτσε» φαινομενικά για να τον μελετήσει, στην πραγματικότητα ωστόσο τον ήθελε ως μακάβριο τρόπαιο. Κάπου 43 χρόνια αργότερα η εγγονή του Μουσολίνι ειδοποιούσε τις Αρχές ότι κάποιος πουλούσε στο eBay, έναντι 15.000 ευρώ, φιαλίδια που περιείχαν υπολείμματα από το μυαλό του δικτάτορα...
Το πέος του Ναπολέων
Η ανθρωπότητα είχε παθιαστεί με το μόριο του Ναπολέοντα από τη στιγμή που ο ανατόμος που έκανε την αυτοψία στο πτώμα του το 1821 υποτίθεται ότι το αφαίρεσε και το παρέδωσε σε ιερέα της Κορσικής. Το πέος περιπλανήθηκε στα πέρατα του κόσμου, ενώ η πλημμελής του συντήρηση το «μεταμόρφωνε» στο διάβα του χρόνου από κομμάτι δέρματος σε ζαρωμένο χέλι. Το 1927 μάλιστα το πέος του Ναπολέοντα εκτέθηκε στη Νέα Υόρκη, δίνοντας τροφή σε καυστικά και πιπεράτα σχόλια. Το 1977, ένας ουρολόγος που ζούσε στο New Jersey το αγόρασε έναντι 3.000 δολαρίων και το αποθήκευσε κάτω από το κρεβάτι του ως τον θάνατό του, κάπου 30 χρόνια μετά. Η κόρη του το κληρονόμησε και αρνείται σήμερα να το πουλήσει, με τις προσφορές να έχουν αγγίξει ακόμα και τα 100.000 δολάρια.
Τα απομεινάρια του Thomas Paine
Ο Thomas Paine, ο μεγαλύτερος φυλλαδιογράφος της Ιστορίας, ο ήρωας τόσο της γαλλικής όσο και της αμερικανικής επανάστασης, ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε τον όρο «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», πέθανε αδέκαρος και μέθυσος στη Νέα Υόρκη. Μόνο έξι άνθρωποι προσήλθαν στην κηδεία του, η σορός του δεν έμελλε ωστόσο να ησυχάσει: ο δημοσιογράφος William Cobbett, μεγάλος οπαδός της δουλειάς του Paine, ξέθαψε το πτώμα του 10 χρόνια αργότερα και το έστειλε στην Αγγλία, με την ελπίδα να χτιστεί ένα μεγάλο μνημείο προς τιμήν του. Δυστυχώς, δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό και το πτώμα παρέμεινε σε ένα μπαούλο στη σοφίτα μέχρι τον θάνατό του. Τα ίχνη του νεκρού σώματος χάνονται μετά, με τον θρύλο να θέλει το κόκαλά του να μετατρέπονται σε κουμπιά. Μια γυναίκα από το Brighton ισχυρίστηκε ωστόσο το 1930 ότι είχε στην κατοχή της το πηγούνι του Paine!
Το δαχτυλάκι του St. Francis Xavier
Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, ο άγιος της καθολικής εκκλησίας όργωνε την οικουμένη κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού: από την Ισπανία και την Ιταλία μέχρι και τη Μαλαισία, την Ιαπωνία, τη Σρι Λάνκα και την Ινδία, πριν τον προλάβει ο θάνατος στο ταξίδι του για την Κίνα. Όταν μια ομάδα χριστιανών ξέθαψε το πτώμα του λίγους μήνες μετά, ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι η σορός του αγίου είχε διατηρηθεί σε εξαιρετική κατάσταση. Άρχισαν λοιπόν να εκθέτουν το «άθικτο σώμα» του, με πρώτο σταθμό την Γκόα της Ινδίας. Εκεί, μια γυναίκα από την Πορτογαλία σε κατάσταση έκστασης δάγκωσε και έκοψε το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Το κομμένο άκρο εκτίθεται έκτοτε σε ασημένια λειψανοθήκη στον καθεδρικό της Γκόα, ενώ σε χωριό της ίδιας περιοχής ο επισκέπτης μπορεί να δει το δάχτυλο του χεριού του αγίου. Και βέβαια τμήμα του χεριού του εκτίθεται στη Ρώμη, αλλά και η παλάμη του στην Ιαπωνία...
Η κεφαλή του βασιλιά Badu Bonsu II
Το 1838, αφού αποκεφάλισε δύο ολλανδούς απεσταλμένους και στόλισε με τα κεφάλια τους τον θρόνο του, ο βασιλιάς Badu Bonsu II, ηγεμόνας της φυλής Ahanta στη σημερινή Γκάνα, αποκεφαλίστηκε και ο ίδιος από ολλανδούς στρατιώτες. Για περισσότερο από 150 χρόνια το κεφάλι του βασιλιά θεωρούταν χαμένο, ώσπου ανακαλύφθηκε τελικά μέσα σε ένα βάζο με φορμαλδεΰδη σε μουσείο της Ολλανδίας. Η Γκάνα ζήτησε πίσω το κεφάλι αμέσως και μια αποστολή με μέλη της φυλής προσγειώθηκε τον Ιούλιο του 2009 στη Χάγη για να το παραλάβει. Όχι βέβαια προτού επιδοθούν σε τελετή πένθους μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ολλανδίας!
Ο κλεμμένος Αφρικανός
Στις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν ασυνήθιστο για μερικούς ατρόμητους και πλούσιους Ευρωπαίους να επισκέπτονται τη Μαύρη Ήπειρο και να φέρνουν πίσω μια σειρά από ταριχευμένα ζώα. Το 1830 ωστόσο ένα ζευγάρι Γάλλων πήγαν το πράγμα ένα επίπεδο πιο κάτω, ξεθάβοντας το πτώμα αφρικανού άντρα από την έρημο Καλαχάρι. Ταρίχευσαν το πτώμα και έβαψαν το δέρμα του μαύρο, για να ταιριάζει με τις προσλαμβάνουσες των Δυτικών για τους σκουρόχρωμους Αφρικανούς, και άρχισαν να το εκθέτουν σε όλη την Ευρώπη. Το ταριχευμένο πτώμα παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος του αιώνα σε ένα μικρό μουσείο της ισπανικής πόλης Banyoles, ώσπου ένας γιατρός με αϊτινή καταγωγή να διαμαρτυρεί για το γεγονός το 1992. Έπειτα από μια περίοδο έντονης διαμάχης, το πτώμα επιστράφηκε τελικά στην Μποτσουάνα το 2000 και θάφτηκε με τιμές μπροστά σε εκατοντάδες αξιωματούχους της χώρας και μπόλικους διπλωμάτες...
Από ακρωτηριασμένα χέρια, πόδια και κεφάλια μέχρι κομμένους εγκεφάλους και ξεριζωμένες καρδιές, ο ακρωτηριασμός «με λόγο» αποδεικνύεται εκπληκτικά ανθεκτικός.
Και μακάβριος, καμιά αμφιβολία!
Ας δούμε λοιπόν τα πιο γνωστά τέτοια στιγμιότυπα και πώς έληξαν τελικά οι περιπέτειες των ταλαίπωρων πτωμάτων (ή των μελών)...
Τα ταριχευμένα κεφάλια των Maori
Τον Μάιο του 2010, η Γαλλία αποφάσισε να μαζέψει από τα μουσεία της 16 κεφάλια Μαορί και να τα επιστρέψει στη γενέτειρά τους, τη Νέα Ζηλανδία. Στην παραδοσιακή πρακτική των Μαορί, τα κεφάλια των προγόνων κρατούνταν ως τοτέμ για να τιμάται η μνήμη τους. Ήταν ωστόσο ο μακάβριος θαυμασμός των πρώτων αποικιοκρατών που γέννησε μια επικερδή επιχείρηση, με τα ταριχευμένα κεφάλια να αποτελούν αντικείμενο αγοραπωλησιών σε όλο τον 19ο αιώνα. Από τις 500 κεφαλές Μαορί που είχαν κατά καιρούς βρεθεί στις προθήκες -και τις αποθήκες- των ευρωπαϊκών μουσείων, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν επαναπατριστεί περί τις 320, χωρίς να δείχνουν βέβαια όλες οι χώρες την ίδια προθυμία να επιστρέψουν τους εθνικούς θησαυρούς της Νέας Ζηλανδίας.
Τα οστά του Αγίου Νικολάου
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, τα μέρη του σώματος των αγίων, με τις ικανότητές τους να πραγματοποιούν θαύματα, τραβούσαν τους προσκυνητές από όλα τα μέρη της χριστιανοσύνης, με απτά οικονομικά οφέλη για τις «τυχερές» πόλεις που είχαν στην κατοχή τους λείψανα αγίων. Ήταν λοιπόν αρκετά κοινή πρακτική συμμορίες κλεφτών να αρπάζουν απομεινάρια σωμάτων και να τα πουλούν σε πόλεις και χωριά. Η πλέον διάσημη τέτοια υφαρπαγή είχε να κάνει με τα λείψανα του Αγίου Νικολάου: το 1807, η πόλη Μπάρι της Ιταλίας προσέλαβε μια συμμορία πειρατών για να κλέψουν τα οστά του αγίου από τη Μύρα, μια μικρή πόλη της σημερινής Τουρκίας. Η κλοπή μάλιστα των ιερών λειψάνων γιορτάζεται μέχρι και σήμερα στο Μπάρι, με παρέλαση και βεγγαλικά!
Το κρανίο του Τζερόνιμο
Ο φοβερός και τρομερός πολέμαρχος των Απάτσι συνελήφθη κάποια στιγμή στα 1886, δεν μπόρεσε ωστόσο να ηρεμήσει ούτε μετά τον θάνατό του στην αιχμαλωσία (1909). Έξι μέλη της μυστικής αδελφότητας του Yale, Skull and Bones (μεταξύ τους και ο Prescott Bush, παππούς του 43ου προέδρου της χώρας George W. Bush), ξέθαψαν το πτώμα του ταλαίπωρου ινδιάνου στην Οκλαχόμα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε γράμμα μάλιστα ενός από τα μέλη το 1918 γίνεται ρητή αναφορά στην εκταφή του Τζερόνιμο και τη μεταφορά της σορού του στο μυστικό κρησφύγετο της οργάνωσης. Επισήμως η αδελφότητα Skull and Bones αρνείται το γεγονός, οι φήμες ωστόσο στο Πανεπιστήμιο του Yale για τις σκοτεινές τελετές της οργάνωσης περιλαμβάνουν πάντα αναφορές στο περίφημο κρανίο του Τζερόνιμο...
Η καρδιά της Anne Boleyn
Ο Ερρίκος VIII απομάκρυνε την Αγγλία από τον καθολικισμό για να μπορέσει να χωρίσει την πρώτη του γυναίκα και να παντρευτεί την πνευματώδη Anne Boleyn. Η κόρη που του χάρισε και οι πολλαπλές αποβολές της εκλήφθησαν ωστόσο από τον Ερρίκο ως κατάρα, που ήθελε απεγνωσμένα γιο για να τον διαδεχτεί στον θρόνο. Ο βασιλιάς την κατηγόρησε ότι διατηρούσε σχέσεις με κοινούς θνητούς, ακόμη και με τον αδερφό της. Η σύλληψή της δεν άργησε και η Boleyn αποκεφαλίστηκε τελικά στον Πύργο του Λονδίνου το 1536. Ο θρύλος θέλει τον βασιλιά να διατάζει να της ξεριζώσουν την καρδιά και να τη διατηρεί σε κασετίνα μέσα σε μια εσοχή εκκλησίας στο Suffolk. Το 1836 ωστόσο το μυστικό αποκαλύφθηκε και η καρδιά της Boleyn ενταφιάστηκε κάτω από το εκκλησιαστικό όργανο.
Ο εγκέφαλος του Μπενίτο Μουσολίνι
Το 1966, 21 χρόνια μετά την εκτέλεση του Μουσολίνι, η Αμερική έδινε πίσω μέρος από τον εγκέφαλο του ιταλού δικτάτορα στη χήρα του. Στα απομνημονεύματά της, η Rachele Mussolini θυμάται ότι οι Αμερικανοί είχαν κλέψει τον μισό εγκέφαλο του Μουσολίνι, σε μια προσπάθεια να ερευνηθεί τι περιέχει το μυαλό ενός δικτάτορα! Αποδείχτηκε αργότερα ότι πράγματι η αμερικανική κυβέρνηση είχε ζητήσει δείγμα από τον εγκέφαλο του «Ντούτσε» φαινομενικά για να τον μελετήσει, στην πραγματικότητα ωστόσο τον ήθελε ως μακάβριο τρόπαιο. Κάπου 43 χρόνια αργότερα η εγγονή του Μουσολίνι ειδοποιούσε τις Αρχές ότι κάποιος πουλούσε στο eBay, έναντι 15.000 ευρώ, φιαλίδια που περιείχαν υπολείμματα από το μυαλό του δικτάτορα...
Το πέος του Ναπολέων
Η ανθρωπότητα είχε παθιαστεί με το μόριο του Ναπολέοντα από τη στιγμή που ο ανατόμος που έκανε την αυτοψία στο πτώμα του το 1821 υποτίθεται ότι το αφαίρεσε και το παρέδωσε σε ιερέα της Κορσικής. Το πέος περιπλανήθηκε στα πέρατα του κόσμου, ενώ η πλημμελής του συντήρηση το «μεταμόρφωνε» στο διάβα του χρόνου από κομμάτι δέρματος σε ζαρωμένο χέλι. Το 1927 μάλιστα το πέος του Ναπολέοντα εκτέθηκε στη Νέα Υόρκη, δίνοντας τροφή σε καυστικά και πιπεράτα σχόλια. Το 1977, ένας ουρολόγος που ζούσε στο New Jersey το αγόρασε έναντι 3.000 δολαρίων και το αποθήκευσε κάτω από το κρεβάτι του ως τον θάνατό του, κάπου 30 χρόνια μετά. Η κόρη του το κληρονόμησε και αρνείται σήμερα να το πουλήσει, με τις προσφορές να έχουν αγγίξει ακόμα και τα 100.000 δολάρια.
Τα απομεινάρια του Thomas Paine
Ο Thomas Paine, ο μεγαλύτερος φυλλαδιογράφος της Ιστορίας, ο ήρωας τόσο της γαλλικής όσο και της αμερικανικής επανάστασης, ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε τον όρο «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», πέθανε αδέκαρος και μέθυσος στη Νέα Υόρκη. Μόνο έξι άνθρωποι προσήλθαν στην κηδεία του, η σορός του δεν έμελλε ωστόσο να ησυχάσει: ο δημοσιογράφος William Cobbett, μεγάλος οπαδός της δουλειάς του Paine, ξέθαψε το πτώμα του 10 χρόνια αργότερα και το έστειλε στην Αγγλία, με την ελπίδα να χτιστεί ένα μεγάλο μνημείο προς τιμήν του. Δυστυχώς, δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό και το πτώμα παρέμεινε σε ένα μπαούλο στη σοφίτα μέχρι τον θάνατό του. Τα ίχνη του νεκρού σώματος χάνονται μετά, με τον θρύλο να θέλει το κόκαλά του να μετατρέπονται σε κουμπιά. Μια γυναίκα από το Brighton ισχυρίστηκε ωστόσο το 1930 ότι είχε στην κατοχή της το πηγούνι του Paine!
Το δαχτυλάκι του St. Francis Xavier
Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, ο άγιος της καθολικής εκκλησίας όργωνε την οικουμένη κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού: από την Ισπανία και την Ιταλία μέχρι και τη Μαλαισία, την Ιαπωνία, τη Σρι Λάνκα και την Ινδία, πριν τον προλάβει ο θάνατος στο ταξίδι του για την Κίνα. Όταν μια ομάδα χριστιανών ξέθαψε το πτώμα του λίγους μήνες μετά, ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι η σορός του αγίου είχε διατηρηθεί σε εξαιρετική κατάσταση. Άρχισαν λοιπόν να εκθέτουν το «άθικτο σώμα» του, με πρώτο σταθμό την Γκόα της Ινδίας. Εκεί, μια γυναίκα από την Πορτογαλία σε κατάσταση έκστασης δάγκωσε και έκοψε το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Το κομμένο άκρο εκτίθεται έκτοτε σε ασημένια λειψανοθήκη στον καθεδρικό της Γκόα, ενώ σε χωριό της ίδιας περιοχής ο επισκέπτης μπορεί να δει το δάχτυλο του χεριού του αγίου. Και βέβαια τμήμα του χεριού του εκτίθεται στη Ρώμη, αλλά και η παλάμη του στην Ιαπωνία...
Η κεφαλή του βασιλιά Badu Bonsu II
Το 1838, αφού αποκεφάλισε δύο ολλανδούς απεσταλμένους και στόλισε με τα κεφάλια τους τον θρόνο του, ο βασιλιάς Badu Bonsu II, ηγεμόνας της φυλής Ahanta στη σημερινή Γκάνα, αποκεφαλίστηκε και ο ίδιος από ολλανδούς στρατιώτες. Για περισσότερο από 150 χρόνια το κεφάλι του βασιλιά θεωρούταν χαμένο, ώσπου ανακαλύφθηκε τελικά μέσα σε ένα βάζο με φορμαλδεΰδη σε μουσείο της Ολλανδίας. Η Γκάνα ζήτησε πίσω το κεφάλι αμέσως και μια αποστολή με μέλη της φυλής προσγειώθηκε τον Ιούλιο του 2009 στη Χάγη για να το παραλάβει. Όχι βέβαια προτού επιδοθούν σε τελετή πένθους μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ολλανδίας!
Ο κλεμμένος Αφρικανός
Στις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν ασυνήθιστο για μερικούς ατρόμητους και πλούσιους Ευρωπαίους να επισκέπτονται τη Μαύρη Ήπειρο και να φέρνουν πίσω μια σειρά από ταριχευμένα ζώα. Το 1830 ωστόσο ένα ζευγάρι Γάλλων πήγαν το πράγμα ένα επίπεδο πιο κάτω, ξεθάβοντας το πτώμα αφρικανού άντρα από την έρημο Καλαχάρι. Ταρίχευσαν το πτώμα και έβαψαν το δέρμα του μαύρο, για να ταιριάζει με τις προσλαμβάνουσες των Δυτικών για τους σκουρόχρωμους Αφρικανούς, και άρχισαν να το εκθέτουν σε όλη την Ευρώπη. Το ταριχευμένο πτώμα παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος του αιώνα σε ένα μικρό μουσείο της ισπανικής πόλης Banyoles, ώσπου ένας γιατρός με αϊτινή καταγωγή να διαμαρτυρεί για το γεγονός το 1992. Έπειτα από μια περίοδο έντονης διαμάχης, το πτώμα επιστράφηκε τελικά στην Μποτσουάνα το 2000 και θάφτηκε με τιμές μπροστά σε εκατοντάδες αξιωματούχους της χώρας και μπόλικους διπλωμάτες...
www.newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου