Ο πρώτος “στημένος” αγώνας όλων των εποχών!

Τα τελευταία χρόνια, τα κρούσματα “στημένων” αγώνων πληθαίνουν όλο και περισσότερο.

Πλέον, ακόμα και σε διοργανώσεις με το βάρος του Champions League, υπάρχουν πολλά παιχνίδια που είτε δέχονται “ύποπτα” πονταρίσματα, είτε κάποια από τις 2 ομάδες έχει περίεργη αγωνιστική συμπεριφορά. Για το ελληνικό πρωτάθλημα δε συζητάμε αφού και οι αποκαλύψεις του καλοκαιριού είναι πρόσφατες στο μυαλό μας, αλλά και όλοι κάθε εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες αυτής της ποδοσφαιρικής φαρσοκωμωδία.



Ποιο ήταν, όμως, το πρώτο “στημένο” παιχνίδι στην ιστορία το ποδοσφαίρου;
Για να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα, το angrybets.gr σας μεταφέρει χρόνια πίσω, στην Αγγλία του 1915. Δράστες του “εγκλήματος” είναι 2 από τις κορυφαίες ομάδες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Λίβερπουλ.

Στις 2 Απριλίου του 1915 διεξαγόταν η τελευταία αγωνιστική του αγγλικού πρωταθλήματος. Σε αυτήν, λοιπόν, την αγωνιστική η μικρομεσαία και αδιάφορη Λίβερπουλ έπαιζε με τη Μάντσεστερ, η οποία χρειαζόταν τη νίκη για να μην υποβιβαστεί.

Ο αγώνας έγινε κανονικά με τη Μάντσεστερ να επικρατεί με σκορ 2-0. Ωστόσο, αυτό που κίνησε τις υποψίες της Ομοσπονδίας ήταν το ασυνήθιστα μεγάλο ποντάρισμα που δέχτηκε η νίκη της Μάντσεστερ, η οποία προσφερόταν σε απόδοση 7 και πάνω! Επίσης, δεν πέρασε απαρατήρητη η χαλαρότητα των παιχτών της Λίβερπουλ, όπως και το χαμένο πέναλτι των “Κόκκινων”.

Η Αγγλική Ομοσπονδία έδωσε αμέσως εντολή να διεξαχθεί έρευνα και το πόρισμα ήταν καταπέλτης για τις 2 ομάδες! Συνολικά 7 παίχτες, 3 από τη Μάντσεστερ (Σάντι Τέρνμπουλ, Άρθουρ Γουόλεϊ, Ένοχ Γουεστ) και 4 από τη Λίβερπουλ (Τζάκι Σέλντον, Τομ Μίλερ, Μπομπ Πέρσελ, Τομ Φέρφαουλ), είχαν αποφασίσει να “στήσουν” τον αγώνα, όχι τόσο για να σωθεί η Γιουνάιτεντ, αλλά για να βγάλουν χρήματα από το στοίχημα.

“Εγκέφαλος” της κομπίνας ήταν ο Τζάκι Σέλντον, ο οποίος είχε φορέσει τη φανέλα και των 2 ομάδων. Επίσης, το πόρισμα ανέφερε ότι οι διοικήσεις των 2 συλλόγων δεν είχαν γνώση του συγκεκριμένου γεγονότος κι έτσι οι ομάδες δεν τιμωρήθηκαν.

Αντίθετα, οι 7 ποδοσφαιριστές που βρέθηκαν ένοχοι για το “στήσιμο” του αγώνα τιμωρήθηκαν με ισόβιο αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους. Ο Ένοχ Γουεστ της Γιουνάιτεντ ήταν ο μόνος που επέμενε στην αθωότητά του – μάλιστα, κατέθεσε μήνυση σε βάρος της Ομοσπονδίας, κατηγορώντας την για συκοφαντική δυσφήμηση. Φυσικά, δεν κατάφερε τίποτα. Η τιμωρία παρέμεινε, το ίδιο και το στίγμα του απατεώνα.

Όπως αποδείχθηκε, το “στήσιμο” του αγώνα δεν ήταν και τόσο απαραίτητο για την Γιουνάιτεντ. Όταν το αγγλικό πρωτάθλημα ξεκίνησε ξανά, το 1919, η Ομοσπονδία αποφάσισε να αυξήσει τις ομάδες της Πρώτης κατηγορίας από 20 σε 22. Έτσι, η “υποβιβασμένη” Τσέλσι, στη θέση της οποίας θα είχε βρεθεί η Γιουνάιτεντ αν δεν είχε κερδίσει εκείνο τον αγώνα, αγωνίστηκε και πάλι στην Πρώτη κατηγορία, στην οποία ανέβηκε και η Άρσεναλ, αν και είχε καταταγεί 5η στο πρωτάθλημα της 2ης κατηγορίας το 1915.

ΠΗΓΗ